nukteyeke

فَسُبْحَانَ الَّذِى بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

fêm bikî.

   NOTAYA NEHEMÎN: Zanibe ku, di benî Ademî de pêxembertî, fezleke û esasa xêr û kemalata di beşerî de ye. Dînê heq fêhrista bextewariyê ye. Îman husneke munezeh û mucered e. Madem di vê alemê de bedewiyeke zêde, xêreke fireh û bilind, heqekî zahir, kemaleke faîq dixuye, li ber çava ye ku heq û heqîqet di nava pêxemberiyê de ye û di destê pêxemberan de ye. Averêtî (delalet) û xerabî û xesaret di dijberî wî de ye.   

   Ji hezaran xweşikiyên ubûdiyetê hema li vê tenê binêre ku Nebî (e.) ji aliyê ubûdiyetê ve qelbê muwehidînan di nimêjên cejn û în û cemaetan de dike yek û zimanê wan di peyvekê de kom dike; bi awayekî wisa ku ev însan bi deng û dua û zikrê ku ji qelb û dev bêhed û hesab derdikevin li mezinayiya xîtaba Me‘bûdê Ezelî werdigerîne. Ew deng û dua û zikir xwe dispêrin hev û alîkariya hev dikin û dibin yek û di hember ulûhiyeta Me’bûdê Ezelî de bi awayekî wisa berfireh ubûdiyetê nîşan didin ku, heçko dinya bixwe wî zikrî dibêje, wê duayê dike, ji her aliyan ve nimêj dike, bi derdorê ve fermana

اَقِيمُوا الصَّلَوةَ

ku li ser asîmanan re bi îzet û ezemet nazil bûyî tîne cî. Ev însanê ku di gerdûnê de qasî zerreyekê hejar û mexlûqekî biçûk e, bi wê raza îtîhadê, ji aliyê mezinayiya ubûdiyetê ve dibe evdekî mehbûb ê xaliqê erd û asîmanan û dibe xelîfe û sultanê erdê û serokê heywanan û dibe encam û amanca xulqiyeta gerdûnê.   

   Belê, eger dengê sedan milyon însanên ku li pey nimêjan, nexasim di nimêjên eydan de, bi yek carî dibêjin Ellahû Ekber wek çawa di alema xeybê de dibin yek, di alema şehadetê de jî bibin yek û kom bibin, wê kureya erdê bi temamî bibe mirovek mezin, ji ber ku dibe hevdengê (musawî) wê Ellahû Ekber’a ku wî li gorî mezinayiya ku wê bi dengekî bilind gotî, ku bi îtîhada wan muwehhîdînan di yek anê de dibêjin Ellahû Ekber, dikeve şûna Ellahû Ekberek’e mezin a kureya dinyayê. Wekî ku di nimêjên cejnan de, bi zikr û tesbîha alema Îslamê erd digihîje zelzeleya mezin, ji derdor û hawîrdora xwe ve dibêje Ellahû Ekber, bi qelbê semîmî yê Ke’beya Mukereme ku qibleya wî ye, niyet dike, bi devê Mekeyê, bi zimanê Çiyayê Erefatê dibêje Ellahû Ekber, tenê ew peyv di hewaya devên wek şkeftan ên hemû