bêhtir cazîbedar…(belê li hemberî van) munafiqên Medînê çima ewqas di avêrêtiyê de îsrar kirin û çima neketin hîdayetê, hîkmeta wê çiye?
Bersiv: Ji bo çareserkirina pirsa mudhîş a van herdu vebijêrkan pêwist dike ku esaseke kûr were beyan kirin. Wisa:
Hem cemalî, hem celalî du birr navên Afirînerê vê gerdûnê hene û pêwist dike ku ew navên cemalî û celalî hukmên xwe bi cilweyên cuda cuda nîşan bidin; ji ber wê çendê, Xaliqê Zulcelal di gerdûnê de dijber (ezdad) xistine nav hevdu, danîne hemberî hev û rewşeke wisa daye wan ku êrîşî hev bikin û xwe biparêzin, herwekî xistibin sûretekî mûbarezeya hîkmetdar û menfîetdar, ezdadî (dijberan) di sînorên hevudin de derbas dike û îxtîlafat û texeyuratê derdixe holê, gerdûnê dike tabi’ê qanûna texeyur û tehewul û distûra tereqî û tekamulê; ji ber vê çendê di new‘ê însanî yê ku semereyeke cami‘ a dara xilqetê ye de ew qanûna mûbarezeyê xistiye şiklekî hîn ecêb, deriyê têkoşîneke ku bibe sebeba hemû tereqiyata însanî vedike, hin cîhazat dane hîzbuşşeytanî da ku karibin hember hizbullahê derbikevin meydanê.
Va ye ji ber vê raza deqîq e ku gelek caran pêxember di hember ehlê delaletê de têk diçin. Û ehlê delaletê ku gelek di hejarî û qelsiyê de ne bi awayekî demkî di hember ehlê heqê yê ji aliyê manewî ve gelek bihêz in, bi ser dikevin û li ber ehlê heqê radibin. Raza hîkmeta vê liberrabûna (muqawemet) ecêb eve ye ku;
Di averêtî (delalet) û kufrê de hem ‘edem hem terk heye ku gelek hêsan e û tevgerê naxwaze. Hem texrîb heye ku gelek sehl e û gelek hêsan e, hereketek hindik bes e. Hem êrîş heye ku bi kirineke hindik zererê dide gelekan û ji aliyê tirsandin û firewniyetê ve meqamekî bi wan dide qezenckirin. Hem tetmîn û telezuz û azadiya hêzên nebatî û heywanî yên di însanî de ne, ku encamê nabînin û mubtelayê zewqa hazir in, heye ku dikin ku letîfeyên însên ên wek aqil û qelbî dest ji wezîfeyên xwe yên însaniyetkarane û aqîbet-endîşane ne, berdin.
Ji ber ku di mesleka qudsî ya ehlê hîdayetê de û di serî de ehlê nubûwet û di (dîsa) di serî de Resûlê Ekrem (s.)ku Hebîbê Rebbul alemîn e de esaêsên girîng hene; yanî ji ber ku hem wicûdî, hem subûtî, hem tamîr, hem hereket, hem di hidûdî de îstîqamet, hem mitaleya encamê, hem ubûdiyet, hem şikandina firewniyetê û serbestiya nefsa emare heye ku munafiqên wê demê yên li Medîneya Munewere li hemberî wê roja geş mîna şevşevokan çavên xwe girtîn
