umûmî ya Qur’anê û bi wê behra xwe ya ku ji nûra wê ya şumûldar wergirtî dibêje: “Mirin ne dardekirin e, îhtimal e ku beqa hebe.” Yan jî wekî hêştirmeyê serê xwe dixe nav xîza (qûm) xefletê, da ku ecel wî nebîne û gor lê nenêre û zewala tiştan tîran neavêjiyê!    

   Welhasil, bi wasîteya wê kufra gumanbar dema mîna hêştirmeyê mirin û zewal di maneya dardekirinê de dît, wê demê îxbarên qet‘î ên kitêbên semawî yên derbarê “baweriya bi axretê” de îhtimalekê didiyê, ew kafir xwe bi wê îhtimalê ve digre, wê kedera bidehşet nagire ser xwe. Eger hingê jê re were gotin: “Madem emê herin alemeke baqî, ji bo jiyanake xweş a wê alemê divê mirov zehmetiyên teklîfên dînî bikêşe.” Ew mirov wê ji aliyê gumanbariya kufrî ve wisa bêje: “Dibe ku nebe. Çima ez ji bo (tişta) nîninê bişuxulim?” Yanî ji ber îhtimala beqayê ya ku hukmê Qur’anê dayiyê ji kederên îdama ebedî rizgar dibe û ji ber îhtimala edemê ya ku kufra gumanbar dayiyê zehmetiyên teklîfên dînî dikevin ber çave wî; li hemberî wê xwe bi îhtimala kufrê digre, ji wê zehmetê rizgar dibe. Nexwe, ew dibêje qey ji vî aliyî ve ew ji bawermendan bêhtir tamê ji vê jiyanê seh dike. Lewra bi îhtimala kufrê ji zehmetiyên teklîfên dînî xilas dibe û bi îhtimala îmanê kederên ebedî nastîne ser xwe. Halehal hukmê vê muxaleteya şeytanî gelek sethî û bêfeyde û demkî ye.    

   Va ye ciheteke rehmetê ya Qur’ana Pîroz a derheqê kafiran de heye ku wan piçekê ji wê çendê xilas dike ku jiyana dinyayê ji wan re bibe dojeh û cûreke gumanê dide wan û ew bi gumanê dijîn. Yan ne, dojeha axretê li bîra wan bianiya, wê li dinyayê jî ezabeke dojehê bidîtana, wê mecbûrî xwekujiyê bibana.

   Va ye ey ehlê îmanê! Mumînane û î‘tîmadkarane têkevin bin hêvişîna (hîmayeya) Qur’anê, ew Qur’ana ku we ji îdama ebedî û ji dojehên dinyayê û axretê diparêze û bi awayekî teslîmkarane û mustehsînkarane têkevin daîreya suneta seniyeyê. Ji şeqaweta dinyayê û di axretê de ji ezabî xilas bibin.

NÎŞANA NEHEMÎN

   Pirs: Ew ehlê hîdayetê -ku hîzbullah e- di serî de enbiya û di serê wan de jî Fexrê Alem, digel ku evqas bûne mezherê înayet û rehmeta îlahî û îmdada subhanî jî, lê dîsa jî çima gelek caran li hemberî ehlê delaletê -ku partiya şeytanî ne (hîzbuşşeytan e)- têk çûne? Hem li hemberî pêxemberî û rîsaleta geş ya Xatemul-enbiya û îrşada wî ya bi wasîteya î‘caza Qur’anê ya wek îksîra e‘zem bandordar e û di cîranetî û nêzîkayiya heqîqetên Qur’anê yên ji cazîbeya umûmî ya kaînatê