(Lemeat’tan)

Bir Meclis-i Misalîde

Şeriatle medeniyet-i hâzıra, dehâ-i fennî ile hüda-yı şer’î muvazeneleri

Birinci Harbin Mütareke başında, bir cuma gecesinde bir rüya-yı sadıkada,

misalî âleminde, bir meclis-i azimde, benden sual ettiler:

“Mağlubiyet sonunda İslâmın âleminde ne hâl peyda olacak?” Asr-ı hazır

mebusu sıfatıyla söyledim; onlar da dinlediler.

Eski zamandan beri istiklâl-i İslâmın bekası, hem Kelimetullah’ın i’lâsı

için, farz-ı kifaye-i cihadı; o lâzime-i diyanet,

deruhte ile, kendini yek vücud-u vahdanî, İslâmın âlemine fedaya

vazifedar, hilâfete bayrakdar görmüş olan bu devlet,

şu millet-i İslâmın felâket-i mazisi, getirecek de elbet İslâmın âlemine

saadet ve hürriyet. Olur geçen musibet

istikbalde telâfi. Üçü veren, üçyüzü kazandıran, etmiyor elbette hiç

hasaret. Hâlini istikbale tebdil eder zîhimmet...

Zira ki şu musibet; hayatımız mayesi olan şefkat, uhuvvet, tesanüd-ü

İslâmî harikulâde etti inkişaf-ı uhuvvet;

Tesri’-i ihtizazı, tahrib-i medeniyet. Deniyet-i hâzıra sûreti değişecek,

sistemi bozulacak; zuhur edecek o vakit

İslâmî medeniyet. Müslümanlar bil’ihtiyar elbet evvel girecek. Muvazene

istersen: Şer’in medeniyeti, şimdiki medeniyet.