Nimûneyo Çarin: Bi neqla sehîhe Hezretî ‘Ebbasî ra xebere danê ke: Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, ‘Ebbas û çar lacê ey (‘Ebdullah, ‘Ubeydullah, Fezl, Qusem) piya girewtî binê yew perdeyî, ke tira “mulaet” vajiyaynî, ant înan ser. Va:
1ïÛÎAÕÛƒˆı ã’[Û¿ pÛ܈’ò ‡Ûdıâ˜èÙ ¿ÛE’ò ‡Ûã’êÙøÂı EÛÎâÙèŞÙ vÛA^˜LÙ\˜ãÙᘠÖıäÛ ¿ÇÎâˆÛÎAÕı
úÛÎ_ÛL˜\ı„ ¿ıïˆÛAãÙᘠEıÜÙî ôÛL’ò
û dua kerde. Nişka ra ban, ber û dêsanê keyeyî bi vatişê “Amîn, amîn” reyde beşdarê dua biyê.2
Nimûneyo Pancin: Sere de kitabê sehîhî yê sey Buxarî, Îbnê Hîbban, Ebû Dawud, Tirmizî, bi muttefîqî/pêkerdişî Hezretê Enesî ra, Ebû Hureyre, ‘Usmanê Zînnureyn, ‘Eşereyê Mubeşşere ra û Se’îd Îbnê Zeyd ra xebere danê ke: Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam, Ebû Bekir-is – Siddîq, ‘Umer –ul Farûq û ‘Usmanê Zînnureynî reyde, vejiyayî serê Koyê Uhûdî. Koyê Uhûdî, yan heybet û îhtîşamê înan ver ra yan zî kêf û dilşadiya/şabiyayîşê xo ver ra lerza, têşaniya. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ferman kerd:
3¿ÙN˜FÙM˜ ïÛA ¿ÙTÙZÙ vÛAıàˆÛÜÛA pÛÉÛñ˜ÅÛ àÛFıòˆ Ò ‡ÛdıZ’ˆï~Ò ‡ÛaÛå’ñZÛ¿ıı
