Nimûneyo Pancin: Îmamê Îbnê Fewrek ke kemalê îctîhad û fezlê xo ra, bi kînayeyiye, unwanê “Şafiiyê Sanî” girewto û ‘ellameyê ‘esrî yo, bi hawayêko qet’î xebere dano ke:

Xezweyê Taîfî de, wexto ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam şewe estore ser o şiyêne, hewnê ey ameynê. Bi o halê xo, raştê yew dara sidreyî ame. Dare, seba ke rayer bida ci û estora ey nêdejna, şeqiyaye biye di felqe; Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam, heywana xo reyde miyan ra viyart. Heta zemanê ma, aye dare, wina di lingan ser o, weziyetêko muhterem de mend.¹

Nimûneyo Şeşin: Hezretî Ye’le, terîqê xo de bi neqla sehîhe vano ke: Seferêk de darêke ke tira “telhe” yan zî “semûre” vajîno, ameye, dormareyê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî de seke tewaf bikera, gêraye, hewna şiye cayê xo. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ferman kerd ke:  ¿ıàˆÛåÛA ¿ı^˜LÛB˜ÃÛàÛM˜ ¿Ûı˜ KÙ_ÛɈıáÛ pÛÉÛòˆÛ

 yanî “Aye dare Cenabê Heqî ra waşt ke mi rê selam bikero.”²

Nimûneyo Hewtin: Muheddîsî, bi neqla sehîhe Îbnê Mes’ûd ra beyan kenî ke: Îbnê Mesûd va: Cayo ke nameyê ey Betna Nehl bi de, gama ke ecinniyê Nuseybînî, seba hîdayetî ameyî hetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, yew dare, ameyîşî ê ecinniyan xebere daye.³