Bi sedan îmamê Tabîinan,  sehabiyanê mezkuran ra, her yew sehabiyî ra bi terîqêko ciya, o mûcîzeyo şecerî neqil kerdo. Eynî sey sûretê tewaturê muza?efî de, înan ma rê neqil kerdo. Ha yo, no mûcîzeyê şecerî, hukmê tewaturêko me’newiyo qet’î ke qet şik qebul nêkeno de yo.  Nika ma do ey mûcîzeyê kubrayî ra bi çend nimûneyan, çend hawayê înanê sehîhî ke ameyê tekrarkerdiş,  beyan bikî.

Nimûneyo Yewin: Sere de Îmamê Îbnê Mace û Darimî û Îmamê Beyheqî, bi neqla sehîhe, Hezretî Enes Îbnê Malîk ra û Hezretî ‘Elî û Bezzaz û Îmamê Beyheqî ra, Hezretî ‘Umer ra xeber danî ke hîrê sehabiyan vato: Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam, tekzîbê kuffar ra, muteessîr û mehzûn bi, va: ¹ ïÛA ÕÛƒˆı ¿ÛÕıà’ò  ¿’ ïÛé º’     ¿ÙEÛAÇ’’ò  ÖÛä˜  úÛ[ˆÛEÛâ’ò  EÛq˜ZÛãÛA  

  Rîwayetê Enesî de, Hezretî Cebraîl hazir bi.  Kîşta gelî/wadî de yew dare estbî. Bi dazanayişê Hezretê Cebraîlî, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî vengda aye dare da, ameye heta het. Dima va: “şo!” Tepa şiye, cayê xo de ca girewte.²

Nimûneyo Diyin: Ellameyê Mexrîb Qadî ‘Iyaz, Şîfaya Şerîf de, bi senedêko ulwî, bi ’en’eneyêko saxlem, Hezretî ‘Ebdullah Îbnê ‘Umerî ra xebere dano ke:

Seferêk de, bedewiyêk ame hetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî. Ferman kerd: ¿Ûï˜äÛ KÙ\’ïZÙ

 “Ti şinî kamca/kotî?” Bedewî va: “Ez şina hetê aîleyê xo.”