Nimûneyo Heştin: Sere de Îbnê Hazmo namdar Sehîhê xo de û rîwayetkarî, Hezretî ‘Umerî ra neqil kenî ke:
Xezweyê Tebûkî de ma teyşan mendî. Hetta tayînan tira teyşanî ver deveyê xo serebirnaynê, teyşanî ra zereyê ey piloznaynî û awa ke tira vejiyayne şimitênê. Ebû Bekirê Siddîqî, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra rîca kerd ke dua bikero. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, destê xo hawana; hima ke destê xo nêronayî ra ver, hewr pêser bi, varan wina ame ke ma firaqê xo pirr kerdî. Dima awe anciyaye. Wina tena artêşê ma ser o ame, hidûdê ma ra nêvejiya.2 Eka wina yo tesaduf nêdekewto miyan; sirf mûcîzeyê Ehmediye (‘e.s.w.) yo.
Nimûneyo Newin: Bi neqla sehîhe ‘Emr Îbnê Şûeyb ra, ke xefîdê ‘Ebdullah Îbnê ‘Emr Îbn-il ‘Asê namdar o û çar îmaman pê îtîmad kerdo û hedîsî ey ra vetî, xebere danî ke:
Vato: Verî Nubuwwetî, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam Ebû Talib reyde wenişeno deveyî, gama ke yenî nordorê mewqiyo bi nameyê Zîlhîcazî, Ebû Talibî vato “Ez teyşan biya.” Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam peya biyo, linga xo daya erd ro, awe vejiyaya, Ebû Talibî awe şimita.3
