Ferzê muhal, eke ma bineyk înan ra, quwetin nêvînî zî, hewna ma nêeşkenê vajî ke bê quwet o. Çunke o ke quwetin reyde bikewo îttîfaqî, quwetin beno.

Hem îctîmayê nê pancês nimûneyan, bi tewaturêko me’newî yo bêşike, mûcîzeyêk kubra yo quwetin nawneno. Nika, mûcîzeyo kubra yo nê mecmûyî/pêroyiyî de, eke bi pancês qismê peynî yê mûcîzeyanê bereketî ke nêameyê behskerdiş, seke bi xalatanê quwetinan bêrî mundin, mûcîzeyêk ekber ke mumkîn niyo ke bêro qerefnayiş tede yeno diyene. Dima nê pancês mûcîzeyanê ekberan, bide ser mecmûyê ê çarês tewir mûcîzeyan, bivîne ke burhanêk qet’î yê Nubuwwetê Ehmediye (‘e.s.w.)î çi hend bi quwet û ke ca ra nêleqeno nawneno. Ha yo, dîrega Nubuwwetê Ehmediye (‘e.s.w.)î dîregêka wina ya ke nê mecmûyî ra viraziyaya û henda koyan quwetin a. Nika to fehm kerd ke eke merdim bi fehmê xoyê nebaşî, ê cuz’iyat û nimûneyan de bikewo şikan û bi no hawa ê meqamê berz û çetinî, bê sebat û qabilê siqût bivîno, çi hende bêaqilî yo.

Belê, ê mûcîzeyê ke bereketî ser o yî nawnenî ke Muhemmedê ‘Erebî ‘eleyhisselatu wesselam memûrê heskerdeyê zatêk Rehîm û Kerîm o ke riziq dano her çî û rizqan xeleqneno. O memûr, ebdêk Eyo zaf bihurmet o ke çeşîdanê rizqan de, bi hawayêk xîlafê edetî, hîçiye ra û sirf xeyb ra ci rê ziyafetan erşaweno.

Malûm o, Cezîret-ul ‘Ereb, cayêko wina yo ke awe û zîraetê wêrayî tayn o. No rid ra, şarê wêrayî, xusûsen sehabiyê wextê destpêkê Îslamî, bi zor debara xo kerdêne. Hem zaf reyan biyên girîftarê teyşaniye. Ha yo nê hîkmetî ser o, mûcîzeyê eşkerayê muhîmî yê Ehmediye ‘eleyhisselatu wesselamî, werd û awe ser o vejiyayî.