Nimûneyo Heştin: Kitabê sehîh yê sey Tirmizî, Nesaî, Beyhaqî û Şîfaya Şerîf beyan kenî ke Hezretê Semûre Îbnê Cundub vano: “Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî rê, yew kase goşt ame. Siba ra heta şan qefle-qefle merdimî ameyî, werdî.” 2
Ha yo, sirro ke ma muqeddîme de beyan kerdo ser o; no hedîseyê bereketî, tena rîwayetê Semûreyî ney, belkî Semûre, sey temsîlkarê ê cemaetî ke o werd ra werdibi, bi nameyê înan û bi tesdîqê înan ser o îlan keno.
Nimûneyo Newin: Hezretê Ebû Hureyre, bi rîwayetê muheqqîqanê sexlem û sahîhan yê sey Şîfayê Şerîf û Îbnê Ebî Şeybeyo namdar û Taberanî, vano ke: Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî mi rê fermen kerd: “Se ra vîşêr feqîrê muhacîran ke hewşê Mescîdê Şerîfî xo rê kerdo mesken, silayî bike!” Ez zî înan gêraya û mi ê pêser kerdê. Ma hemînî rê yew tasa werdî roniyaye. Heta ke ma waşt ma werd û wariştî. Aye eskura wexto ke roniyabî senî biye, hewna wina dekerde mende; tena herinda engiştan, ey werdî de asayêne. 3
Ha yo, Hezretê Ebu Hureyre, îstînadê tesdîqê heme kamilê Ehlê Suffe yî, bi namê înan xebere dano. Yeno na mena ke, seke heme Ehlê Suffe rîwayet bikerî qet’î yo. Hem eke aye xebere raşt û heq nêbo, qet mumkîn o ke ê zatê kâmil û sadiqî sukût bikî û tekzîb nêkerî?
