Ey awa fekê xo yê mubarekî dekerdibî ey mîr û quşxaneyî, bi bereket dua kerdibî.”¹

Ha yo, Hezretê Cabîr nê mûcîzeyê bereketî, huzûrê hezar kesî de, înan ‘eleqedarê ey nawneno û bi siwend îlan keno. Yeno na mana ke seke hezar merdiman no hedîse rîwayet kerdo, wina qet’î yo.

Nimûneyo Şeşin: Bi neqla sehîha qet’î, Ebu Telhayo namdar ke datê xadimê Nebewî Hezretê Enesî yo, vano ke: Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, tayn nanê cewî ra, ke Enesî bin çengê xo de o ardibi, hewtay-heştay merdimî, heta ke mird bibî da înan werdene. “Ê nananê taynan bikî lete-lete!” ferman kerd û bi bereket dua kerd. Seba ke ca teng bi, des bi des ameyî werd, mird biy şiyî. ²

Nimûneyo Hewtin: Bi neqla sehîha qet’î, kitabê sehîh yê sey Şîfayê Şerîf û Muslîm beyan kenî ke: Hezretê Cabîr-ul Ensarî vano: Zatêk, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra seba aîleyê xo werd waşt. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, nêm bar cew da ci. Ey merdimî demeyêko derg, aîle û meymananê xo reyde o cew ra werd. Ewnênî ke nêqediyeno. Seba ke kêmbiyayîşê ey fehm bikî peymawito. Dima bereket zî wedariya, kêmbiyayîşî dest pêkerd. Ame, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî rê hedîse beyan kerd. Bi cewabî ey rê ferman kerd:

 ÇÛè˜ ÇÛᘠKÛÄıɘçÙ ÛºÛ úÛÎɘÎLÙᘠÖıâ˜çÙ ‡ÛÇÛ}ÛAİÛ EıÄÙᘠ 

Yanî: “Eke şima bi kîle nêceribnaynî, heta peyniya cuya şima qîmê şima kerdêne.” ¹