Nika hey mulhîdo bêhiş! Mevaje: “Muhemmedê Erebî (‘e.s.w.) merdimêko biaqil bi” û meviyare. Çunke nê îxbarê sadiqî yê Ehmediye (‘e.s.w.) ke umûrê xeybiye ser o yê, di hetan ra xalî niyê. Ya ti do vajî ke ey zatê qudsî de nezerêko wina tuj û dehayêko hera/hîra esto û wayirê çimêk winayo ke, pê mazî û îstîqbalî û heme dinya vîneno, pê zano û dormareyê alemî de, şerq û xerbî temaşe keno û dehayêk eyo winayên esto ke pê heme zemanê mazî û îstîqbalî keşf keno. No hal zî, beşerî de nêbeno. Eke bibo, yew xarîqa, yew îhsano ke hetî Xaliqê Alemî ra ameyo dayene, beno. No zî bi tena serê xo mûcîzeyêko e’zam o. Yan zî ti do bawer bikî ke o zato mubarek, memur û şakirdê Zatêk wina yo ke her çî verê nezer û teserrûfê ey de yo. Û heme new’e kaînatî û heme wextî, binê fermanê ey de yê. Defterê Eyo kebîr de, her çî nusiyayo. Key biwazo xebere dano talebeyê xo û bide nawneno. Wina zî Muhemmedê Erebî ‘eleyhîsselatu wesselam, Ustadê xoyê Ezelî ra ders gêno, wina ders dano.
Hem bi neqla sehîhe, gama ke Hezretê Xalidî, seba herbî, erşaweno hetî reîsê Dûmet-ul Cendelî ke Uqeydîr o, ferman kerdo ke:
1 ¿ıàˆÛÅÛ KÛRıZÙŞÙ ïÛe’ñÎZÙ ¿Ç˜FÛ}Û\Û
vato û xebere daya ke ti do ey, seydê beqeranê wehşiyan (gayanê yabaniyan) de bivînî û bê pêrodayîş ey esîr bigîrî. Hezretê Xalid şiyo, eynî wina diyo, esîr girewto, ardo.
Hem bi neqla sehîhe, derheqê rîpelo ke Qureyşiyan ‘eleyhî Benê Haşîmiyan nuştibe û banê Ke’beyî ser o aleqnabi de ferman kerdibe ke: “Karman nuşteyê şima werdo,
