çiyê ke qisey kerdî herfiyen înan ra va. A game Ettab û Xarisî şehadet ard, biyî musluman.1
Ha yo, hey mulhîdo bêçare! Merdimo bêqelbo ke Pêxember ‘eleyhîsselatu wesselamî nêşinasneno! Biewne, di pîlê rikinî yê Qureyşî, bi tek yew îxbara xeybî ameyê îmanî. Qelbê to hende xerepiyayo ke, bi tewatura menewî sey na xebera xeybî, ti bi hezaran Mûcîzeyan eşnawenî, oncîna qenaetê toyo tam nîno! Axirî, ma ageyrenî mijarê xo ser.
Hem bi neqla sehîhe, Xezweyê Bedrî de, gama ke Hezretê Ebbas esîr keweno destê sehabiyan, fîdyeyê xelasî ameyo waştiş. Ey zî vato: “Pereyê mi çin î.” Hezretê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ferman kerdo ke: “To ehende pere, hetê ciniya xo ya Ummu Fedle de, filan ca de ronayo.” Hezretê Ebbasî tesdîq kerdo û vato: “No yew sirro ke ma her diyan ra teber tu kesî nêzanaynî bi.” A game kemalê îmanî kezenc kerdo, biyo Îslam.2
Hem bi neqla sehîha qet’î, Lebîdo Yahûdî ke sêhrbazêko mûzir (zerarin) biyo, seba ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî rencîde bikero, sêhrêko ecêb û tesîrin viraşto. Şaneyêk ra gijik pîşto, sero sêhr viraşto û eşto yew bîrî. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, Hezretê ?Elî û sehabiyan rê ferman kerdo “Şorê, filan bîrî de no tewir aletê sêhrî bivînê, biyarê!” Şiyê, eynî wina diyo û ardo. Her ke layêk ey abiyêne, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam zî nêrehetiya xo ra bîne sivik.3
