Hem bi neqla sehîha qet’î, mektubo ke Xatib Îbnê Belteayî, bi nimitkî/mûnîk Kureyşî rê erşawito ra xebere daya. Hezretê ?Elî û Mîqdad erşawitê. “Filan mewqiyî de şexsêk de mektubêk wina esto. Bigîrê, biyarê!” Şiyê, eynî ca ra, eynî mektub girewt ard. Xatib celb kerdo vato; To çira wina kerd? Ey zî ?uzrê xo beyan kerdo, ?uzrê ey qebul kerdo. ¹

Hem bi neqla sehîha qet’î, derheqê ‘Utbe Îbnê Ebî Lehebî ferman kerdo, ke:  ²  ïÛB˜úÙÉÙçÙ úÛɘGÙ ¿$ı

 vato, aqûbeta fecî yê ‘Utbeyî xebere daya. Dima wexto ke şono hetî Yemenî, şêrêk ameyo o werdo. Hem zewte, hem xebera pêxember ‘eleyhîsselatu wesselamî tesdîk kerda.³

**************

Hem bi neqla sehîhe, wextê fethê Mekkeyî de, Hezretê Bîlalê Hebeş vejiyayo banê Ke’beyî ser, ezan wendo. Reîsê Qureyşiyan ra Ebu Sufyan û ‘Ettab Îbnê Esîd û Xarîs Îbnê Hîşam roniştî û qisey kerdî. Ettabî Va: Piyê mi Esîd bextiyar bi ke roja ewroyine nêdî.” Xarisî Va: “Gelo Muhemmedî no qijiko siya ra teber sewbîna merdim nêdî ke bikero muezzîn?” Hezretê Bîlalê Hebeşî tezyîf kerd (pê yerî kerd). Ebu Sufyanî va: “Ez tersena, ez do çiyêk nêvaja; çunke çew/kes çinî bo zî kerreyê/kemerê nê Bathayê (Mekkeyî) do xebere bidî ey, o do bizano.” Raşta zî vîstikna Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam raştê înan ame,