Hal no yo ke, seba ke înan duştê xo de Hezretî Elî û Alê Beytî diyo, seba ke duştê înan bikewî muwazeneyî û çimanê ehlê îmanî de mewqiyê xo muhefeze bikî, biwazî – nêwazî heme reîsê Dewleta Emewî, ey bi xo nêbî zî, herhal bi teşwîq û teswîbê înan reyde tabî û terefdarê înan, bi temamê quwetê xo heqîqetê Îslamî û heqîqetanê îmanî û hukmanê quranî muhefeze û neşir bikî. Bi se hezaran muctehîdînê muheqqîqîn û muheddîsînê kamîlîn û ewliya û esfiya resnayî. Eke duştê înan de o welayet, diyanet û kemalatê Ehlê Beytî çin bibiyêne, îhtîmal est bi ke sey peyniya ‘Ebbasiyan û Emewiyan, bi temamî rayer ra bivejiyayêne.

Eke bêro vatiş: Çira xîlafetê Îslamî, Alê Beytê Nebewî de teqerrûr nêkerd? Hal no yo ke, ê ket ewr zêde layiq û musteheqî ê biy.

Cewabê ey: Seltenetê dinyayiye xapînok o. Ehlê Beyt zî, memurê muhefezekerdişê heqaîqê Îslamiye û ehkamê Quraniye biy. O ke yeno xîlafet û seltenetî ser, ya ganî sey Nebiyî masûm bibo, yan zî ganî sey Xulefayê Raşîdîn û ‘Umer Îbnê ‘Ebdulezîzê Emewî û Mehdiyê ‘Ebbasiyî wayirê zuhdêk qelbî yo harîqûlade bibo ke nêxapiyo. Hal no yo ke, Misir de Xîlafetê Dewleta Fatimî û Efrîqa de Hukmatê Muwehhîdîn û Îran de Dewleta Sefawiyan ke bi nameyê Ehlê Beytî teşekkul biyî nawnenê ke; seltenetê Dinyayî Ehlê Beytî rê nêbeno,  wezîfeyê înan o eslî ke hifzê dîn û xîzmetê Îslamî yo, dano înan vîrkerdiş. Hal no yo ke, wexto ke înan seltenet tereknayo, hawayêk bereqiyaye û berz, Îslam û Quranî rê xizmet kerdo.

Ha yo, biewne! Ê qutbê ke neslê Hezretê Hesenî ra ameyî, xusûsen Eqtabê Erbe’e û bîlxesa Şêx Ebdulqadîrê Geylanî ke Xewso E’zam o û îmamê ke neslê Hezretê Huseynî ra yenî, xusûsen Zeynel Abîdîn û Caferê Sadiq, ke her yew tira kewto hukmê mehdiyêk me’newiyî;