Cewabê ey: Alî Beytî ra yew qutbê e’zamî vato ke: “Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, xîlafeyiya Hezretî ‘Elî (r.‘e.) waşto, la xeybî ra ci rê diyayo zanayene ke mûradê Îlahî sewbîna yo. Ey zî waştişê xo ca verdayo, tabiyê mûradê Îlahî biyo.”¹ Beno ke hîkmetê muradê Îlahî ra yew no bibo ke:

Wefatê Nebewî ra pey, sehabeyê ke tewr zêde muhtacê îttîfaq û îttîhadî biy, eke Hezretî ‘Elî biviyartên sere (bibiyên serek), bi şahîdiya ê hedîseyî ke wextê Xîlafetê Hezretê Êlî de veciyayî û bi îtîbarê tewiranê Hezretê ‘Elî yê bêmumaşat, bêperwa, bizahîdiye, biqehremaniye, bimustexniyiye û şece’etê eyo şohretin yê alemî, zaf kesan de û qabîleyan de reyaya reqabetî tewbigêrno, bi îhtîmalo quwetin bibo sebebê tefrîqayî. Hem yew sirrê ereykewtişê xîlafetê Hezretî Êlî zî no yo ke: Têmiyankewtişê zaf qewman reyde, senî ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî xebere daya, esasê ê fikranê hewtay û hîrê firqayê ² ke nê peyniye de veciyayî, wexto ke ê hedîseyê fîtneyin yê ke bingehê xo ê qewman ra girewtîn, yewêk sey Hezretî Elî ke wayîrê feraset û cesaretêk xarîqûlade yo, quwetêk sey Haşimî û Alê Beytî qewetin û hurmetin lazim bi ke, bieşko deyax bikero. Eya, deyax kerd. Senî ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî xebere dabî: “Mi semedê tenzîlê Quranî herb kerd; ti zî do semedê tewilê ey herb bikî.”³ Hem eke Hezretî Elî ra nêbiyêne, îhtîmal estbi ke saltanetê dinya, hukumdaranê Emewiyan temamen rayer ra bivetêne.