Hem Hezretî ‘Elî rê îxbar kerdo: “Merdimêk do bi goniya sereyê to erdîşa to hiy bikero.”1 Hezretî ‘Eliyî o merdim şinasnayêne; o zî ‘Ebdurrehman Îbnê Mulcemul Xarîcî yo.
Hem merdimêk miyanê xarîciyan de ke tira Zussedye ameyêne vatiş, bi nîşanêko xerîb, sey ‘elamet xebere daya ke miyanê kişteyanê xarîciyan de, o merdim ameyo diyene; Hezretî ‘Eliyî o heqqaniyetê xo rê huccet nawnayo. Hem mûcîzeyê nebewî îlan kerdo.2
Hem Resûlê Ekrem Eleyhîsselatu Wesselamî, bi rîwayeto sehîh yê Ummu Seleme û yê bînan xebere daya ke: “Hezretî Huseyn, do Taffî yanî Kerbelayî de bêro qetilkerdiş.”3 Pancas serrî ra pey, eynî hedîseyo cigersûz qewimiyayo û a îxbara xeybiye tesdîq kerda.
Hem zaf dunimî/reyî îxbar kerdo ke: “Alê beytê mi, mi ra pey ïÛɘÎ}Ûè˜ıÛ |ÛÎL˜Îë ‡ÛKÛb˜\’ïZ¿
yanî; do me’rûzê qetl, bela û nefyî bimanî.”4 Û binêk îzeh kerdo, eynî wina vejiyayo.
Nê meqamî de persêko muhîm esto; yeno vatiş ke: “Hezretî ‘Elî, ehende layiqê xîlafetî bi û merdimê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî bi, û ‘ilm û cesaretê eyo xarîqûlade reyde, qey xelîfeyî de nêvecniya vernî û qey wextê xîlafeyiya ey de Îslam raştê zaf keşmekeşiyan bi?”
