yê Quranê Mûcîz-ul Beyanî ke fermanê Rehmanî yo û destê ey de yo, nîmeyê erdî fînayo binê îstîlayê xo û kemalatê eyo şexsî û xesletê eyê balayî, nîşan danê ke nê alemî de zato tewr muhîm no yo, derheqê Xaliqê ma de vateyo tewr muhîm yê Ey o.
Ha yo bê biewne! Ro hêz û quwetê bi sedan mûcîzeyê qet’î yê zahîr û bahîr yê nê Zatê xarîqayî û ro ser bingehê bi hezaran heqîqatê berzî û biesas yê dînê xo ke esasê heme dewayanê ey û armancê heyatê ey, delîlî û şahîdiya wucûd û wehdet, sifet û esmayê Wacîb-ul Wucûdî rê yê û îsbatkerdiş û îlankerdiş û î’lamkerdişê Ey Wacîb-ul Wucûdî yo. Onaw rojêk me’newî yê nê kaînatî û delîlo tewr bereqiyaye yê Xaliqê ma, no zat o ke tira Hebîbullah vajêno ke; hîrê îcmayê pîlî ke nêxapiyenê û nêxapînenê û şahîdiya Ey teyîd û tesdîq û îmza kenê estê.
Ê Yewin: Bi îcmayê tesdîqê cemaeto nuranî yo ke bi nameyê Alê Muhemmed ‘elyhîsselatu wesselamî ke şohret-şîarê alemî yê û bi hezaran qutb û weliyê pîlî, yê sey Îmamê Elî (r.’e.) ke vano “Eke perdeyê xeybî abo do yeqîniya mi nêzêdiya”1; û Xewsê E’zemo (q.s.)2 ke erdî de Erşê E’zemî û ezametê heykelê Îsrafîlî temaşe kerdo û çimanê nezerxurt û xeybvînayoxan xo de hewîneno yo.
