îsbat û tesdîq kenê, bi îtîfaqî heqaniyet ra û heqîqetbiyayîşê vateyê nê zatî ke mamosteyo ekber û seydayo pîl o rê şahîdî kenê. No zî rîsalet û sadiqiyetê ey rê delîlêko sey tîje yo. Mesela Rîsaleyê Nur, pê se parçeyanê xo, tek yew delîlê sedeqetê ey o.

Ê  hewtin: Taîfeyo tewr pîl ke bi nameyê al û eshabo, ke nebiyan ra pey, hetê feraset û dîrayetê ra û kemalatî de, namdarêr û muhteremêr û dîndarêr yê merdimî yo û wayîrê nezerêk tewr xurt o, bi mereqêk tam û bi dîqetêk zaf erjaye û bi ciddiyetêk zaf bizerre, hal, fikir û weziyetanê mûnîk û eşkera yê nê zatî kendo û teherrî û teftîş û tedqîq kerdo. Encamî de bi îttîfaq û îcmayî û bi tesdîqêk ke qet nêlerzeno û bi îmanêk ke quwetin o, înan qebûl kerdo ke no zat dinya de yê tewr sadiq o û yê tewr bala yo û yê tewr heqawer o û heqîqetdar o. Fehm kerd ke no yew zî delîlêk wina yo, sey yê delîlê rojî ke roşniya tîje rê delîlî keno.

Ê heştin: No kaînat, senî ke sani’ û katib û neqqaşê xo yo ke ey îcad û îdare û tertîb keno û bi teswîr û teqdîr û tedbîrî, sey serayêk, sey kitabêk, sey pêşangehêk, sey temaşegehêk teseruf keno rê delîliye keno; wina dellalêko bala ra, keşşafêk raşt, seydayêk muheqîq û mamosteyêk sadiq ke bi meqsedanê Îlahî yê xîlqetê nê kaînatî de yê bizano û bido zanayene û hîkmetanê Rebbanî yê vurnayîşê ca û rewşê ey de talîm bikero û encamê hereketanê eyê wezîfedaranî ders bido û qîmetê ke mahiyetê ey de yê û kemalê mewcûdanê ke tede yê îlan bikero û meneyanê ê kitabê kebîrî îfade bikero, wazeno û îqtîza keno û ganî ke her halî de bibo. Vera na delîliya ey, zana ke no kaînat, heqaniyetê nê zatî ke her kesî ra zêdêr nê wezîfeyan keno rê helbet şahîdiye keno û o zat, memûrêko tewr berz û sadiq ê Xaliqê nê kaînatî yo.