Kilmvateyêk Tadayîşê Ey:

Belê, alimanê rojawayî û feylesofanê înan îtîraf û îqrar kerdo ke: “Qanûnê Îslamî, terzêko berzî de islahê alemî rê qîm kenê.”

Hem, cemiyetê Kongreyê Kulliyet-ul Huqûqî de, o kongreyo ke heme huqûqzanî tede pêserbîbiy de, Ustad Shebolî ke serra 1927î de reîsê ey bi, vato ke: “Gama Muhemmedî (‘e.s.w.) întîsabê beşeriyetî/merdimiye kerd, heme merdimiye, muheqeq pê îftîxar kena. Çunke o Zat ummîbiyayîşî reyde, verê hîrês esran, ey yew şerîeto wina ardo ke ma Ewrûpî, eke di hezar serre ra pey biresê qîmet û heqîqetê ey, ma do bibî tewr mesûd û tewr seadetin.”

Ê diyin, yan zî Bernard Shawo, ke êyê ke peyniya Hêniyê Nurî de ameyê zêdekerdiş reyde benê yê çewres û pancin, vato: “Sebebê Dînê Muhemmedî (‘e.s.w.) ke vejiyayo meqamo tewr berz ê teqdîrî o yo ke: Cuyêka xayet ecêbe û saxleme temîn kerdo. Çiyo ke mi rê abiyo o yo ke: O dîn, dînêko tek, yekta û bêemsal o û tewiran û çeşîdanê heme cuyatanê ciya ciyayan dano hezim kerdene. Yanî tarzê islah û istîhaleyî de tesfiye û tereqî dano kerdene. Hem dînê Muhemmedî (‘e.s.w.) dînêko wina yo ke şêno ciya ciya miletanê heme merdimiye ver bi xo wa bianco. Ez vînena û îtîqad kena, merdimiye ser o wacib o ke vajo: “Muhemmed (‘e.s.w.) xelaskarê merdimî yo. Û ganî nameyê xelaskariye ey rê bêro dayene.”

Hem vano ke:  “Ez îtîqad kena ke mîslê Muhemmedî, yanî sîretê ey de, tarzê ey de, merdimêk, eke alemê nika rê bibo reîs û hukum bikero, do persgirêkanê nê alemê neweyî hell bikero û no alemo têmiyanek û têmiyankewte, do bibo wesîleyê selametê pêroyî û hasilbiyayîşê seadetê heyatî. Belê, her kes fehm keno ke çi hend îhtiyaco şedîd ê nê alemê neweyî, bi aşitî û seadetê heyatiyê rê esto!”