Ê hîrêyin: Şewa biyayîşê Ehmediye (‘e.s.w.)î, hedîseyê sey bêvengiyê pût û senemê ke Ke’beyî de biy û şeqiyayîşê eywana ke seraya namdar yê Kîsrayî, xarîqayê bi seyan ke înan ra îrhasat vajiyeno, bi hawayêko sehîh, hetê tarîxî de, nam û veng dayo.2
Ê çarin: Tarîx û siyer nawnenê ke bi tehqîqê muheqîqan, mûcîzeyê Ey ê sey nînan ke Ey artêşêk, bi aw a ke engiştanê Ey ra ameya awe dayo3 û camî de, huzûrê cemaetêk pîl de, koteka wişke, bi neqilkerdişê mînberî, ciyabiyayîşê Ehmediye (‘e.s.w.)î ra sey deveyî nalaya û bermaya4 û bi nessa 5‡Û¿à˜bÛ~Ûˆ ¿Ç˜}ÛÜÛ\Ù
mûcîzeyê eyo şeqqa qemerî reyde, hûmara mûcîzeyanê ey, resayê heta hezarî.
Ê pancin: Bi îttîfaqê dost û duşmenan, ehlê dîqet û însaf, qet teredut/didilî nêkeno ke exlaqê hesene, şexsê ey de, dereceyo tewr berz de yo û bi şahîdiya heme muameleyê ey, seciyeyê pîlî, wezîfe û teblîxatê ey de, dereceyo tewr berzî de yo û bi şahîdiya mehasînê exlaqî yê ke dînê Îslamî de yê, o şerîetê xo de, wayîrê xuy û xesletê pesnî yê tewr berzî yo û o, dereceyo tewr mukemmel de yo.
Ê şeşin: Senî ke Îşareto Diyin yê Vateyê Desinî de ameyo îşaretkerdiş,
