Belkî Xaliqê Hekîmî, seba tesdîqê rîsaletê resûlê xo û seba tenwîrê dewaya ey, bi hawayêko xarîqayî, o hedîse îqa kerdo û ardo meydan. Bi îqtîzayê sirrê îrşad û sirrê teklîf û hîkmetê rîsaletî, seba îlzamê huccetan, seba ê merdimanê ke hîkmetê Rubûbiyetî waşto, nawniyayo. Seba ke nîşanî ê merdimê hetê bîn yê aqtarê zemînî de yê, ke înan o sirrê hîkmetî îqtîza nêkerdo û nêwaşto û hima bi dawaya Nubuwwetî nêhesyayê, nênawno, bi heysiyetê mij û hewr û îxtîlafê metalî’ û ke aşma tay memleketan/welatan hima nêveciyabî û tîja tay memleketan zî veciyabî û tay cayan de zî biyo siba û tay cayan de zî tîje newe şiya awan û zaf sebebanê bîn yê astengiyan ver o, nêameyo nawnayene. Eke ê hemin rê zî binawniyayêne, a game yan do sey encamê îşaretê Ehmediye (‘e.s.w.)î û sey mûcîzeyê Nubuwetî biameyêne nawnayene. O wext zî do rîsaletê ey, biveciyayêne dereceyê eşkerayî. Her kes do mecbûrî tesdîqî bibiyêne. Îxtiyarê aqilî nêmendêne. Narey herçî îman ke esto, bi îxtiyarê/waştişê aqilî yo. Sirrê teklîfî do vîn bibiyêne. Eke sirf sey hedîseyêk asmênî binawniyayêne, munasebetê ey, do rîsaletê Ehmediye (‘e.s.w.)î ra biameyêne birnayene û do xusûsiyetê ey bi Ey dir nêmendêne.
Welhasil: Îmkanê şeqqa qemere de şik nêmend; qet’î ame îsbatkerdiş. Nika zaf burhanê ke biyayîşê aye rê delîlî kenî ra ma îşaretê şeşHaşiye burhananê aye kenî. Wina ke:
Îcmayê sehabiyan ke ehlê ‘edaletî yê biyayîşê aye ser o û îttîfaqê ehlê tehqîq û heme mufessîran tefsîrê 1 ‡Û¿à˜bÛ~Ûˆ ¿Ç˜}ÛÜÛ\Ù
de û heme muhedîsanê ehlê rîwayetê sadiqî
Haşiye: Yanî bi hawayê îcmayî şeş rey, wuqûyê aye ser o, şeş hucetî estê. No meqam layiqî zaf îzahan o reyde, mixabin kilm mendo.