bêfaydeyiye ra veceno ‘alayê ‘illiyînî yanî veceno qîmetî, beqayî, veceno wezîfeyê ulwiyî.

Biewne, hem bi bermayişêko îstîmdatkarî yo wina berze û bi niyazêk îstîrhamkarî yo wina şîrîn wazeno û lebiyeno ke ti vanî qey vengê xo resneno heme mewcûdat û asmên û erş, înan beno wecdî û keno ke duaya ey rê vajî “Amîn, Ellahumme amîn!” Biewne, hem hacetê xo Semî’ û Kerîm û Qedîrêk wina rê, Besîr, Rehîm û ‘Elîmêk wina rê wazeno ke bîlmuşahede îhtiyacêk û niyazêko tewr nimite yê ganiyêk tewr nimite vîneno, eşnaweno, qebûl keno, merhemet keno. Çunke çiyê ke wazeno, welew bi lîsanê hal bo zî, dano. Hem bi hawayêk wina hekîmî, besîrî, rehîmî dano, tu gumanî nêverdano ke no terbiye û tedbîr, xasê Semî’yêk û Besîrêk o, xasê Kerîmêk û Rehîmêk wina yo.

REŞHAYA HÎRÊSINE: Gelo, no şerefê new‘ê însan û ferîdê kewn û zeman û bi heqî fexrê kaînatî ke ey, heme fazîletinê benî Ademî girewtê xo pey, erdî ser o vinderto û verê xo dayo Erşê Ezemî û destê xo berz kerdo û dua keno, çi wazeno? Biewne, bigoştare: Seadetê ebedî wazeno, lîqa wazeno, cennet wazeno. Hem temamê îsmanê qudsiyê Îlahiyê ke lîlikanê mewcûdan de, hukmanê xo û cemalê xo nawnenê piya wazeno. Hetta eke ê sebebê mucîbî yê waştişê bêhesab yê sey rehmet, înayet, hîkmet û edaletî nêbînî zî, tek duaya nê zatî, awankerdişê nê Cennetî rê, ke îcadê ey, qudretê Ey rê, bi qasî îcadê wisarê ma sivik (rehet) o, do bibiyên wesîle.

Belê, senî ke rîsaletê ey, bi sebeb ke no cayê îmtîhanî abi, wina zî ubûdiyetê Ey, beno sebeb û wesîle ke cayo bîn abo. Gelo, no întîzamo asayeyo erjaye ke bi ehlê aqil û tehqîqî rê