Çiyê ke pê razî beno çî yê? Bi hawayêko zaf pêt û saxlem ders dano ma. Hem duştê nê zatî ke sey nînan, hima zaf heqîqetanê mereqawer û lizûminan ders dano, cayo ke ma wardî her çî ra fek veradê vazdê ey het, ey bigoşdarî, narey se biyo bi zafê merdiman ke kerr û kor biyê, hetta belkî biyê dîwane ke nê heqîqetî nêvînenî û vengê nê heqîqetî nêşino înan û fehm nêkenê?

REŞHAYA DIWÊSINE: Ha yo no zat, senî ke dereyê heqqaniyetê xo de, wehdaniyetê nê Xaliqê mewcûdan rê burhanêko natiq, delîlêko sadiq o, [wina zî] heşr û seadetê ebedî rê zî burhanêko qet’î, delîlêko bereqiyaye yo. Belkî senî ke o zat, bi hîdayetê xo, sebebê hasilbiyayiş û wesîleyê ciresayişê seadetê ebedî yo, wina zî bi duaya xo, bi niyazê xo, sebebê wicûd û wesîleyê îcadê ey seadetê ebedî yo. No sirro ke meseleya heşrî de viyareno, ma semedê munasebetê meqamî dibare kenê.

Ha yo biewne: O zat, nimajêko wina kubra de dua keno ke ti vanî qey na cezîre/girawe, belkî erd, bi nimajê eyê ezametin rê nimaj û niyaz keno. Biewne, hem cemaetêk wina uzma de niyaz keno ke ti vanî qey heme merdimê nuranî û kamilî, zemanê Ademî ra heta esrê ma û yê heta qiyametî, pê îttîba û îqtîda kenê; duaya ey rê vanî amîn. Hem biewne, seba îhtiyacêk wina pêroyî dua keno ke ehlê erd tena ney, belkî ehlê asmênan, belkî heme mewcûdat, niyazê ey rê “Eya ey Rebbe ma! Bide. Ma bi xo zî wazenî!” vanê û beşdar benê. Hem wina bi feqîrî wina bi hezînî, wina bi mehbûbî, wina bi muştaqî, wina bi tezerrûkarane niyaz keno ke temamê kaînatî bermneno, duaya xo rê keno şirîk. Biewne, hem seba meqsedêk wina û seba xayeyêk wina dua keno ke merdiman û alemî belkî heme mexlûqan esfelê safilîn ra, siqût ra, bêqîmetiye ra,