nimûneyêk muhebbetî, tîmsalêk rehmetî, şerefêk însaniyetî, tewr nuranî semereyêk şecereya xilqetî yo. Eke ti wina biewnî, yanî hetê rîsaletî ra, ti do bivînî ke o delîlêko heq, yew çilaya heqîqetî, yew tîja hîdayetî, wesîleyêk seadetî yo. Ha yo, biewne! Senî sey berkê xatifî/vireyî, nurê ey xerbî ra heta şerqî girewt û nîmeyê erdî û pancin ra yewê merdimiye, diyariya hîdayetê ey qebûl kerd û sey ruhê xo muhefeze kerd. Se beno nefs û şeytanê ma ke ¹ø ¿ıÇ’çÛ ¿ıºˆÛ ¿$Ù

   ke esasê heme dewaya zatêk wina yo, heme mertebeyanê ey reyde qebûl nêkero?

REŞHAYA HEWTINE: Ha yo biewne! Na cezîreya/girawa hîraye de, qewmê ciya-ciya yê rikinî ke wehşî, hov û kovî û edetanê xo ser o muteessib ê, ey çi hende lez ê edet û exlaqê înan ê wehşiy nişka ra hawanayê û bi heme exlaqê hesene  techîz kerd û heme alemî rê kerd mamoste û milletê medeniyan rê kerd mamoste. Biewne! Muselletbiyayîşêko zahîrî ney, belkî aqilan, rûhan, qelban, nefsan feth û teshîr keno. Bi mehbûbê qelban, mamosteyê aqilan, terbiyekerê nefsan, sultanê ruhan.

REŞHAYA HEŞTINE: Ti zanî ke edetêko şenik yê sey cixara, miyanê qewmêk şenikî de, bi himmetêko gird, encax yew hakimo pîl, şêno daîmî hawano. Hal no yo ke, biewne, nê zatî, gelek edetê girdî, qewmanê girdan ra, ke hem rikinî û hem zî muteessib ê, û pê quwetêko zahîrî yo şenik, bi himmetêko qij, demêko tayn de hawana; herinda înan de, wina seciyeyê berzî ke êdî bikewo zerreyê dem û demaranê înan, sabit û waz kerd û sabit keno.