Pers: Çi ra hedîseyê î’caziyî, bi sûretê tewaturî de sey hukmê zarûrî yê şer’î yê bînan, zaf rayîran ra, zaf bi ehemmiyet neqil nêbiyî?

   Cewabê ey: Çunke, zafê însanan, zaf wextan de muhtacê zaf hukmanê şer’î yî. Sey ferzê ‘eynî, ‘eleqayê ê hukman her şexsî rê estî. Labelê ê ke mûcîzeyî, îhtiyaciya her kesî her yew mûcîzeyê rê çin o. Eke îhtiyac bibo zî, hewêke eşnawitiş bes o. Hawayêk sey farzê kîfayeyî, qismêk însanan înan bizanî, bes o.

   Ha yo, no semed ra yo ke; ge-ge wucûd û tahaqqûqê mûcîzeyêk, wucûdê hukmêk ra des derece hîna qet’î biyayîş reyde, rawiyê ey yew-di benî, rawiyê hukmî des-vîst benî.

   Esaso Çarin: Tay xeberî ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam îstîqbal ra xebere dano, her yew tira hedîseyêko cuz’î niyî; belkî her yew hedîseyêkê kullî yî ke tekerrur benî, bi hawayêko cuz’î xebere dano. Hal no yo ke, zaf hetê ey hedîseyî estî. Her hewe hetêkê ey beyan keno. Dima rawiyê hedîse ê hetan pêrabesteno, sey xîlafê waqî aseno. Mesela: Heqdê Hezretê Mehdî de rîwayetê muxtelîfî estî. Tefsîl û teswîrî ciya-ciya yî. Hal no yo ke, seke yew qismê Vateyo Vîst û Çarin de îsbat biyo; Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, bi îstînadê wehyî, seba ke her yew ‘esrî de quwetê me’newî yê ehlê îmanî muhefeze bikero, hem hedîseyanê dehşetinan de nêkewê ye’sî (bêhêviyiye), hem seba ke ehlê îmanî, bi hawayêko me’newî, bi ehlê beytê xoyê ke silsîleyêk nuranî yê alemê Îslamî yê ra girêdo, xebera Mehdiyî daya. Sey Mehdiyo ke axir zemanî de yeno, her esrêk, alî beyt ra sey Mehdî, belkî Mehdiyî diyî. Hetta yew Mehdiyo ke Alê Beytî ra hesibêno û Xelîfeyê Ebasiyan ra bi û gelek wesfê Mehdiyê Pîlî tede ameybî têhet, diyo.