weziyetê çiman ê duştê ê wezîfeyan zano beno, wina zî qismêk ehlê heqîqetî ra ke zaf aver şiyê, kelîmeyanê Quranî de, gelek munasebet û hetê înan ê ke ayete û cumleyanê bînan ra ewnênî û têkiliyê înan ê ke yewbînan ra estê nawnenê. Xusûsen alimê ilmê herfan, hîna zaf aver şiyê; yew herfêka Quranî de, henda rîpelêk sir ehlê xo rê beyan û îsbat kerdo. Hem madem kelamê Xaliqê kullî şey o, her yew kelîmeyêke ey, eşkena bikewa hukmê qelb û dendikî. Cesedêk me’newî ra ke dara ey sirran ra viraziyaya, eşkena bikewa hukmê qelb û darêka me’newî ra, eşkena bikewa hukmê dendikêk. Ha yo, vateyanê merdiman de, beno ke kelîme, belkî cumle û ayetî yê sey Quranî bibî; bes eke merdim biwazo ke bi hawayo ke Quranî de gelek munasebet ro ver çiman ameyê girewtiş, kelîmeyan bi ca bikero, ilmêko muhît lazim o ke wina her kelîme bi rêkûpêkiye ro cayê ey bi ca bikero.
Nukteyo Hîrêyin: Seba îcmalê mahiyetêk xulaset-ul xulase yê Quranê Mucîz-ul Beyanî, wextêk, bi îbareyê erebî, Cenabê Heqî, tefekkurêk heqîqî îlhamî qelbê mi kerdibi. Nika eynî ma do ê tefekkurî bi hawayê erebî binusê; dima ma do manaya ey beyan bikî. Ha yo:
^ÙF˜UÛAıÛ ÖÛä˜ aÛåıZÛ pÛÉ’ò ‡ÛT˜ZÛ¿àıñˆÛLıçı ‡ÛdÛ\Ûˆ…Û EıAÛ‡˜dÛA◊ı QÛÜÛAÇıçı ‡Û QÛë’ Çıçı ‡Û úÛÜÛAÇıçı ¿Ç˜}Ù\˜ √ıÙ ¿˜ÇUÛÄıñáÙ ¿˜ÇÜÙâÛèˆÛÕÙ QıııåÛAKÙçÙ ¿Ç_ˆıMˆÙ ¿Ç˜UÛA‡ı„ Çı_ı\ˆı ¿ıQ˜ÜÛA’ı úÙшı úÙLÙGı ¿˜ºÛà˜FıñÛAÂı ‡Û¿˜ºÛ‡˜ÇıñÛAÂı ‡Û ¿˜ÇÜÙèÛTıˆıZ’ïäÛ ¿˜ÇÜÙX˜LÛÉıw’ñäÛ v’ò ¿˜ºÛp˜eÛAÕıı ‡Û¿Ç˜ÜÛbÛAÕıƒı ‡Û ¿˜ÇÜÛ_ÛAÇıÅı ¿ÛǘÜÙLˆÛwı}’ñäÛ Eı}ÙÉÙèEıåıᘠ‡ÛpÙ}ÙèÇıåᘠpÛÉ’ò KÛe˜Z’ï~ı ¿Û^ÛA^ÛA∆ı ¿Ç˜}Ù\˜ √ıı ‡Û úÙÉııˆñÛˆA∆ı ¿ÛT˜ÄÛAÖıçı pÛÉ’ò ‡ÛQ˜çı ¿˜ºıQ˜ÜÛAğı ‡ÛãÙèÛ
ÖÛU˜iÙ ¿˜ÇèÛT˜ıò EıAıQ˜ÜÛA’ı ¿˜ÇÜÙâ˜]ığı ‡Û¿˜ÇÜÙâ˜]Ûğı ‡Û¿˜ÇÜÙâ˜]Ûğı pÛÉÛñ˜çı ‡ÛpÛñ˜äÙ ¿˜ÇåıZÛ¿ïÛéı EıAǘFÛZÛ¿ãÛéı ‡Û ÖÛq˜ZÛıÙ