Serê sibayî şewa Mîracî de, xebera Mîracê xo daye Qureyşî. Qureyşiyan o tekzîb kerd. Înan va: “Eke ti şîbiyê Beyt-ul Muqeddîsî, ber û dês û halanê Beyt-ul Muqeddîsî ma rê tarîf bike!” Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam ferman keno ke:
1vÛÄÛ\ÛE˜MÙ úÛ\˜EA ÇÛᘠ¿Ûú˜\Ùƒ˜ ÖıO˜ÉÛçÙ |ÛlˆÙ vÛRÛɈÛò ¿$Ù Ç’ò EÛñ˜MÛ ¿˜ÇÜÛ}˜Zıœı ‡Û úÛbÛxÛ ¿˜ÇUÙRÙGÛ EÛñ˜â’ò ‡ÛEÛñ˜âÛçÙ TÛLˆ’ò ÕÛ¿Ûï˜LÙçÙ vÛâÛqÛLΈÎÙçÙ ‡Û ¿ÛàÛA ¿Ûà˜nÙ\Ù ¿ıÇÛñ˜çı
Yanî “Ez tekzîb û persanê înan ra gelek zêde aciz biya. Hetta aciziyêka wina bî ke çirey ez ehende aciz nêbîba. Nişka ra Cenabê Heqî, Beyt-ul Maqdîs nawna mi; ez zî Beyt-ul Maqedîs ra ewniyayêne û mi yew bi yew her çî tarîf kerdêne.” Ha yo o wext Qureyşiyî ewniyayê ke, Beyt-ul Maqedîsî ra bi hawayêko raşt û tam xebere dano.2
Hem Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî Qureyşiyan ra vato ke: “Gama ez rayer de şiyêne, mi qafîleyêk şima dî; qafîleyê şima, siba do filan wext de bêro.” Dima o wext, ê pawibê qafîleyî mendê. Qafîle, saetêke erey kewto. Seba ke xeberdayîşê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî raşt vejiyo, bi tesdîqê ehlê tehqîqî, tîje, saetêke teweqquf kerdo.3 Yanî seba ke erd, vateyê ey raşt vejo, wezîfeyê xo, seyahetê xo, saetêke tatîl kerdo û ey, o tatîlê xo, bi sukûnetê tîje nawnayo.
