Ê çarin: Behro qij yê Sawayî ke ameyo teqdîskerdiş, a şewe noqê binê erdî biyo û a şewa weladetî de, honaşiyayîşê adirê Mecûsiyan o ke înan, o xo rê sey mabûdî diyêne û Îstaxr-Abadî de hezar serrî bi ke timî şû’ledar bi (bereqiyayêne) û veşayêne û honanêşiyêne...2 Ha yo nê hîrê-çar hedîseyî, îşaret ê ke o zato ke newe yeno dinya, do adirperestiye hawano, do seraya seltenetê Farsî parçe bikero û teqdîsê çiyê ke bi îznê Îlahî niyê, do meni’ bikero.
Ê pancin: Her çend şewa weladetî de nêbo zî, labelê seba ke zaf nêzdiyê şewa weladetî yo, o “Weq’eyê Fîl” o ke îrhasatê Ehmediye (‘e.s.w.)î yo û sûreya 3¿ÛÇÛᘠKÛ\Û úÛñ˜xÛ
de, bi nassa qet-î ameyo beyankerdiş ke seba xirabekerdişê Ke’beyî, Melîkê Hebeşî yo ke bi namebê Ebrehe yo ameyo, yew fîlo xişno ke nameyê ey, Fîlê Mehmûdî bi, ramito vernî ameyo. Gama nêzdiyê Mekkeyî biyê, fîl nêşiyo. Çare nêdiyo; agêrayê. Teyranê Ebabîlî, ê mexlub û perîşan kerdî; remayê. No hedîseyo ecêb, kitabanê tarîxî de, bi hîrayî namdar o. Ha yo no hedîse, delîlanê Nubuwwetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra yo. Çunke demêko zaf nêzdiyê weladetî de, Ke’beyê Mukerrem ke qible, mewlûd û welatê eyo şîrîn o, bi hawayêko xeybî û xarîqa, texrîbkerdişê Ebreheyî ra xelas biyo.4
