sirrê kewtişê çarês şerefeyanê qesra/seraya xo, seba ke Satihî ra biperso, qasidêk xoyo alim ke tira Mubezan ameyên vatiş, erşawito. Satihî vato: “Çarês zatî, do şima de hukim bikerê; dima seltenetê şima, do mehf bibo. Hem do yew bêro, yew dîn îzhar bikero. Ha yo, o do dîn û dewleta şima wedaro!” û bi no hawa Kîsrayî rê xebere erşawita. Ha yo, ey Satihî hawayêko eşkera ameyîşê pêxemberê axir zemanî xebere daya.1
Hem kahînan ra, kahînî binamûveng yê sey Sewad Îbnê Qerîb-id Dewsî û Hunafîr û Ef’a Necran û Cizl Îbnê Cizl-il Kindî û Îbnê Xelaset-ed Dewsiy û Fatima Bîntê Nu’manê Necarî, kitabanê siyer û tarîxî de, bi tefsîlî beyan kerdo, xebere daya ke pêxemberê axirzemanî do bêro û o pêxember zî, Muhemmed ‘eleyhîsselatu wesselam o.2
Hem Se’d Îbnê Bînt-î Qureyz ke merdimanê/eqrebayanê Hezretê ‘Usman ra yo, bi wasitayê kahîniye, xeybî ra, Nubuwwetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî xebere girewta. Destpêkê Îslamiyetî de, Hezretê ‘Usmanê Zînnureyn ra vato ke: “Ti şo îman bike.” ‘Usman destpêkî de ameyo, îman kerdo. Ha yo o Se’d, ey hedîseyî, bi şîîrêka wina vano:
3ãÛZ’„ ¿$Ù pÙO˜ÜÛAàA Eı}Ûè˜Ç’ò ¿ıÇÛò ¿ÇˆÛL’ò EıåÛA ÕÙa˜ZÙŞÙ ‡Û¿$Ù ïÛå˜Z’„ ¿ıÇÛò ¿˜ÇUÛ~ıˆ
Hem sey kahînan, cinê ke înan ra “hatif” vajiyeno û şexsê
