hem tay merdimê ke hawayêk ewliya û arifê bîllahê ey wextî biy, xebere daya ke do Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam bêro û înan a xebera xo neşir kerda, pê şîîranê xo, ‘esranê ameyeyî rê verdayê. Ê zaf ê; ma do înan ra êyê ke namdar û munteşîr ê û ehlê siyer û tarîxî ê neqil û qebul kerdê, qismêk tira biyarî ziwan.
Na cumle ra: Padîşahanê Yemenî ra yew melîk ke nameyê ey Tubba’ yo, wesfê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, kitabanê kehenan de diyê, îman kerdo. Yew şîîra xo ya wina îlan kerda:
aÛåıZ˜∆Ù pÛÉ’ò ¿ÛT˜ÜÛZÛ ¿ÛàˆÛçÙ ÕÛ^èÙğÒ ÖıäÛ ¿$ı EÛAÕ’„ ¿ÇâˆÛ_Ûáı
vÛÉÛè˜ ÖÙZˆÛ pÙܘ\’„ ¿ıÇ’ò pÙܘ\ıŞı ÇÛÄÙâ˜MÙ ‡ÛŒ’ï\¿ ÇÛçÙ ‡Û¿˜EäÛ pÛáˆÚ
yanî “Ez rîsaletê Ehmediye (‘e.s.w.) qebul kena. Eke ez biresaynê zemanê ey, ez do ci rê bibiyêne wezîr û datîza.”1 (Yanî, ez do sey ‘Eliyî ci rê bibiyêne hizmetkarêko fedaî.)
Yê diyin: Quss Îbnî Saîde ke xatibo tewr namdar û muhîm yê qewmê ereb û zatêko muwehhîd û rûşenzamîr o. Ha yo no zat zî, rîsaletê Ehmediyeyî, bî’setê Nebewî ra ver, bi na şîîre îlan keno:
2¿ÛÕ˜^ÛÑÛ v’ñâÛA ¿ÛT˜ÜÛZÛÛ WÛñ˜\Û àÛFıòˆÚ |ÛZ˜ EÙqıPÛ @ dÛɈ’ò pÛÉÛñ˜çı ¿$Ù ÖÛApÛSÛˆ ÇÛçÙ ÕÛú˜GÒ ‡ÛTÙPÛˆ
Yê hîrêyin: Ke’b Îbnê Lueyy ke ecdadê/kalikanê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra yo, sey eserê îlhamî Nubuwwetê Ehmediye (‘e.s.w.)î wina îlan kerdo:
