Ha yo, na ayete, bi hawayêk gelek eşkera, wesfanê Muhemmed ‘eleyhisselatu wesselamî ke pêxemberê axirê zemanî yo, beyan kena.
Babo Çarin ê kitabê Mîhaîl Pêxemberî ke bi nameyê Mîşaîl yeno namekerdiş de, na ayete esta: “Axir zemanî de, umetêko merhûm qaîm beno û wêra de, semedo ke Heqî rê îbadet bikî, koyê mibarekî vîjnenê. Û her îqlîm (memleket) ra gelek şar wêra de pêser beno û Rebê Wahîdî rê îbadet kenê. Ey rê şîrk nêkenê.”1
Ha yo, na ayete, bi hawayêko eşkera, Koyê ‘Erefatî ke koyo tewr mibarek ê dinya yo û wêra de, tekbîr û tesbîhanê ê heciyê ke her îqlîmî ra yenê û umetê Muhemmedî ke bi nameyê umetê merhûme şohretşîar o, tarîf kena.
Babê Hewtay û Diyin ê Zebûrî de, na ayete esta: “Wa behr ra heta behr û ro/robar ra, verniya serê erdî ra heta peyniya ey rê bibo wayîr. Û wa ci rê, milûkê Yemen û Cezayirî, diyariyan/xelatan berê. Û wa padîşahî ci rê secde û înqiyad bikî. Û wa her wext ci rê selat û her roj ci rê bi bereket dua bêro kerdiş. Û wa nurê ey, Medîne ra roşnî bido. Û wa zikrê ey, ebed-ul abad dewam bikero. Nameyê ey, wicûdê tîje ra ver mewcûd o. Wa nameyê Ey, heta ke tîje esta vila bibo.”2
Ha yo, na ayete, pê tarzêko zaf eşkera, Fexrê Alem ‘eleyhisselatu wesselamî tewsîf kena. Gelo Dawid ‘eleyhisselam ra pey, teberê Muhemmedê Erebî ‘eleyhîsselatu wesselamî, kamcîn nebî ameyo ke dînê xo şerq ra heta xerbî neşir kerdo û milûkî cizyeyî ra girêdayê û padîşahî seke ci rê secde bikî, kerdî binê înqiyadî û her roj,
