Ha, na ayete senî ke bi fiqreya “Tûrê Sînayî de Îqbalê Heq”, nubuwwetê Mûsewî û bi fiqreya “ Saîrî ra tulûyê Heq” ke koyanê Şamî ra îbaret î, nubuwwetê Îsewî xebere danê. Wina zî, bi fiqreya “koyanê Faranî ra zuhûriya Heq” ke bi hawayêk îttîfaqiye, o ca koyanê Hîcazî ra îbaret o, bi hawayêk zerûrî, rîsaletê Ehmediyeyî (‘e.s.w.) xebere dano. Hem seke hukmê ayeta peyniya Sûreyê Fethî ke² Ã’   ÇıÅÛ ÖÛOÛÉÙåÙᘠv’ò ¿ÇLÛˆè˜Õ˚ïéı

 derheqê sehabiyanê pêxemberî ke do koyanê Faranî ra vejînî de, Tewratî de na ayete esta: “Ala qudsiyan înan reyde ya û hetê eyê rastî de ya.”³ Bi nameyê “Qudsiyan” wesf dano. Yanî “Sehabiyê ey, ewliyayê qudsî û salih ê.”

Kitabê Eş‘iya Pêxemberî de, Babê Çewres û Diyinî de, na ayete esta: “Heq Subhanehu, zemanê axirî de, do qûlê xo yê berguzîde(vîjnaye) û istifagerdeyê(vîjnaye) xo, bierşawo û ci rê Ruh-ul Emîn Hezretî Cibrîlî bierşawo û dînê xo yê Îlahiyî, bi ey bido musnayîş û o zî, bi hawayo ke Ruh-ul Emîn o musnayo, do bi merdiman bido musnayene û do merdiman miyan de bi heqiye hukim bikero. O nurêk o, do şarî tariye ra vejo. Çiyo ke Rebbê mi, qebl-el wiqû mi rê dano zanayene, ez zî, şima pê hesnena.”⁴