Tarîfê nebiyo ke do Îsa ra pey bêro ser o û çend ayetanê Încîlî de, bi namê “Reîsê Alemî”1 mizgîn daya. Încîlî de na ayete esta:
2ÖÛqÛçÙ |Ûh’ñGÒ Öıä˜ TÛZ’ïZÚ ïÙ}ÛAKıÑÙ Eıçı ‡Û ¿ÙÖÛˆLÙçÙ úÛ[‘ ÇıÅÛ
Ha yo, na ayete nawnena ke “Yew pêxembero ke sahîb-us – seyf (wayîrê şimşêrî) û cîhadî rê memûr o, do bêro.” Qedîbê hedîd, manaya xo şimşêr o. Hem ayeta peyniya Sûreya Fethî ke
3‡ÛÛÛÖÛOÛÉÙåÙᘠv’ò ¿˜ºıà˜R’ñÑı úÛ]ÛÕ˜’ Ú ¿ÛW˜\Û»Û aÛk˜öÛçÙ vÛA’ŒÛÕÛŞÙ vÛA^˜LÛt˜ÉÛoÛ
vÛA^˜LÛè’ „ pÛÉ’ò ^èÙ|ıçı ïÙq˜RıGÙ ¿Ç]ˆ ÙÕÛˆ¿’Û ÇıñÛt’ñoÛ EıåıáÙ ¿˜ÇÄÙwAˆÛÕÛ
ya û sey na ayeta Încîlî, îşaretî ayetanê aye yê bîn zî kena û nawnena ke do ummetê ey zî, sey Ey, bibo sahib-us-seyf yanî do cîhadî rê bibo memûr û na ayeta (Sûreya Fethe), Încîlî reyde, îlan kena ke Muhemmed ‘eleyhisselatu wesselam, sahîb-us-seyf o û cîhadî rê memûr o.
Babê Hîris û Hîrêyin yê Kitabê Pancin ê Tewratî de, na ayete esta: “Heq teala, Tûrê Sînayî ra îqbal kerd û ro ma (ma rê) Saîrî ra tulû kerd û koyanê Faranî de zahîr bi.”1