Hem alim û reîsanê namdaran ra, yê sey hakimê Misirî ke nameyê ey melîkê Rûm Muqewqis bi û alimanê tewr namdaran ê Yehûd ra, yê sey Îbnê Sûriya û Îbnê Exteb û birayê ey Ke’b Bîn Esed û Zubeyr Bîn Batiya, ke xeyrî muslîm mendiş reyde, eşkera vato ke: “Belê, kitabanê ma de wesfê Ey estê, Ey ra behs kenê.”1
Hem alimanê namdar yê Yehûd ra û qissîsanê namdar yê Nesere, wesfanê Muhemmedî (‘e.s.w.) kitabanê sabiqan de vînayîş ra pey, rike tereknaya û ameyê îmanî, wesfê Ey Tewrat û Încîlî de nawnayê û alimanê bîn yê Yahûdî û Nesraniyan, pê îlzam kerdê. Na cumle ra, ‘Ebdullah Îbnê Selamo namdar û Weheb Îbnê Munebbîh û Ebî Yasîr û Şamûl -ke no zat, wextê Melîkê Yemenê Tubba’ de bi. Senî ke Tubba’, verê bîsetî, bi xiyabî îman ardo, Şamûl zî wina-2 û Esûd û Se’lebe ke di lajê Sa’ye bî, arifekî billah ke tira Îbnê Heyeban vajiyayêne, verê bîsetî, qebîleyê Benî Nedir rê biyo meyman,
3 |Û\’ïGÒ mÙåèÙÕÙ àÛFıòÚÚˆ ã’Î[Û¿ ÀÛ¿ÕÙ ãıR˜\ÛKıçı
vato, wêra de wefat kerdo. Dima gama ke ey qebîleyî Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam reyde herb kerdêne, Esîd û Se’lebe vejiyayê meydan, ey qebîleyî ser o qîrayî:
‡Û¿$ı ãÙèÛ ¿ÛˆÇ[‘„ pÛåÛZÛ ¿ıÇÛñ˜ÄÙᘠv’ñçı ¿ıE˜äÙ ãÛñÛˆFÛAıÛ
