Hem vato: “Yan xeletiya mi bivînî yan zî heta ke şima mehf bibê, ez do hemverê/duştê şima cîhad bikera!”  Hal no yo ke, nînan, herb, perîşaniye û koçberiye da verniya xo. Yeno fehmkerdiş ke nêeşkayî xeletiya Ey bivînê. Eke yew xeletiye biameyêne diyêne, ê do xelas bibiyêne.

Hucceto Diyin: Seba ke îbareyê Tewrat, Încîl û Zebûrî, sey Quranî wayîrê î’cazî niyê, hem seba ke timûtim tercume ser o tercume biyê, zaf zêde kelîmeyê biyaniyî/xerîbî kewtê miyanê înan. Hem vateyê mufesîran û tewîlê/şîroweyê înanê xeletî, ayetanê înan dir têmiyan biyê; hem texrîfê tay nezan û ehlê xerezî zî îlawe biyî. No hawa ê kitaban de texrîf û texyîrî/bedilnayîşî zêdiyayî. Hetta Şêx Rehmetullahê Hindî (‘ellameyo meşhûr) texrîfanê ê kitabanê sabiqan, bi hezaran ca de nîşanê keşîşanê înan û alimanê Yahûdî û Nesereyan dayo û îsbat û îsqat kerdo. Ha yo, hende texrîfan reyde, nê zemanî de zî, Huseynê Cisrî yo namdar (rehmetullahî ‘eleyh) se û des delîlê ke Nubuwwetê Ehmediye ser o yê, nê kitaban ra vetê. “Rîsaleyê Hemîdî” de nuştê. O rîsale zî, merhûm Îsmaîl Heqqiyê Menastirî, tercume kerdo. Kam biwazo,  murecatê ey keno, vîneno.

Hem zaf zêd alimanê Yahûdî û alimanê Nesereyan, îqrar û îtîraf kerdo ke “Kitabanê ma de, wesfê Muhemmedê Erebî ‘eleyhisselatu wesselamî, nuşte yê.” Belê, xeyrî muslîman ra, sere de melîkanê Rûmî ra Hîrakliyî îtîraf kerdo, vato ke: “Eya, Îsa ‘eleyhîsselam, Muhemmed ‘eleyhisselatu wesselamî ra xebere dano.” ¹