Helbet yew Sultanê Lewlakî ke binê hifzê Îlahî de yo, wina yew êzimwegra cehenemî, nêeşkena vejiya huzûrê ey û bivîna. Bi fekê aye kewto?          

Hedîseyo Pancin: Bi xebera sehîhe xebere yena dayene ke ‘Amir îbnê Tufeyl û Erbed îbnê Qeys, her di pêkenê û şinê hetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî. ‘Amirî vato: “Ez do ey meşxûl bikera (bixecelna); ti zî do pirodî.” Dima ewnêno ke çiyêk nêkeno. Şiyayîş ra pey embazê xo ra va: “Qey to nêda piro ?” Va: “Mi do senî piro bidayêne? Çi hende mi niyet kerd, ez ewniyayên ke ti dekewtêne bêntareyê ma. Mi do senî bidaynî to ro?”¹

Hedîseyo Şeşin: Bi neqla sehîhe xebere yena dayene ke: Xezweyê Uhudî de yan zî Huneynî de, Şeybe îbnê ‘Usman-el Hacebiyye - ke Hezretî Hemzeyî, hem datê ey hem zî piyê ey kiştibi – seba ke heyfê xo bigêro mûnîkî ame. Heta pey Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra şimşêrê xo hewana. Nişka ra şimşêr dest ra kewt. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam bide ewniya. Destê xo da ser sîneyê ey. Şeybe vano ke: “A deqîqa de, dinya de merdimo ey ra sînaye mi rê çin bi.” Îman ard. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ferman kerd: “Haydê şo herb bike!” Şeybeyî va: “Ez şiya, mi verniya Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî de herb kerd. Eke o wext piyê mi zî raştê mi biameyêne, mi do piro bidayêne.”²

Hem roja fethê Mekkeyî de, yewî, ke nameyê ey Fedale bi, bi niyetê prodayîşî ame hetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî.