hawayoke eşkefte de vatibi, va: 1ºÛKÛU˜]Ûı˜ ¿ııˆÛ ¿$Û ÖÛqÛâÛA
Sureqayî ra wina ewniya, lingê estora Sureqayî erd ro şiyî. Reyna filitiya, hewna taqîb kerd (kewt dima). Hewna cayo ke lingê estora ey tede şîbî war, çiyêko sey duyî/dûmanî vejiyayêne. O wext fehm kerd ke ne destê ey ra ne zî destê çewnayî ra nêno ke têkilî ey bibo. Va : “El eman!” Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî eman da. Labelê va: “Şo wina bike ke wa çewna kes nêro.” 2
Bi munasebetê nê hedîseyî ma nê zî beyan kenê ke, hawayêko sehîh xebere danê: Yew şiwane, vînayîşê înan ra pey, seba ke xebere bido Qureyşiyan, şiyo bi Mekke. Wexto ke dekewno bi Mekke, xo vîra keno ke seba çi ameyo. Çiqas xebitiyayo zî nêameyo vîr. Mecbûr mendo agêrayo. Dima fehm kerdo ke bide ameyo vîrakerdiş.3
Hedîseyo Hîrêyin: Îmamê hedîsan, zaf terîqan a xebere danê ke Xezweyê Xeftan û Enmarî de, reîsêko wêrek ê qebîleyêk, ke nameyê ey Gures bi, mûnîk a tam yeno sereyê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ser o vindeno û şimşêrê eyo rut dest de, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra vano: “Do kam to mi ra bixelasno?” Vato: “Ellah!” Dima wina dua kerde: 4 ¿ÛÇɈ’åÙáÛˆ ¿ú˜wıâ’ñçı EıÜÛA aıö˜MÛÛ
Nişka ra o Gawres, xeybî ra derbêk ro miyanê her di kiftanê xo weno; o şimşêr destê ey ra keweno,