Na reye ê ke taîfeyê cinan ra yê zî, diyiş û înan dir yewbînandiyiş, tena sehabiyî ney, belkî ‘ewamê ummetî zî, zafanê înan reyde yewbîndiyayîşê înan zaf yeno meydan; labelê bi xebera tewr qet’î, tewr sehîhe, îmamê hedîsan ma ra vanê ke Îbnê Mes’ûdî, wina vato: “Betnê Nehlî de, şewa hîdayetbiyayîşê cinan de, mi cinî diyê û mi ê şibênayê taîfeyê bejindergî ke qebîleyê Sûdanî ra bi û tira Zût vajiyayêne, manaynê înan.”1
Hem bi nam û veng o û o hedîseyê Xalid Îbnê Welîd o ke îmamê hedîsî texrîc û qebul kenê ke wexto ke, pûto ke tira ‘Uzza vajîno texrîb kerd, cinake sey ciniyêka siyaye, miyanê ey pûtî ra vejiyaye. Hezretî Xalidî, pê şimşêrêk aye cine kerd di parçe. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, seba ey hedîseyî ferman kerdo ke “Miyanê pûtê ‘Uzzayî de, aye rê îbadet ameyên kerdene, hinî aye rê îbadet nîno kerdene.”2
Hem Hezretî ‘Umerî ra xeberêka namdar a ke, vato: “Wextêk ma hetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî de biy, yew cine ke bi nameyê aye Xame bî, ke destê aye de yew asa estbî û şeklê yew ciniya pîre de bî amêye, îman ard. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî çend sûreyanê kilman ra, çend sûreyî derse dayê. Dersa xo girewte, şiye. Tay îmamê hedîsî têkilî nê hedîseyê peyênî biyê; labelê îmamê muhîmî, sihetê ey rê hukim kerdo.
