veng bibo û beşdarê înan bibo.”1 Welhasil: Qissayê vergî, bi hawayêko qet’î û sey mutewatirê me’newî, qenaet dano.
Hedîseyo Hîrêyin: Hedîseyê Cemelî yo ke bi panc-şeş terîqan, sehabiyanê muhîman ra ameyo neqilkerdiş û tarîqanê muteeddîd yê sey Ebû Hureyre û Se’lebe Îbnê Malîk û Cabîr Îbnê ‘Ebdullah û ‘Ebdullah Îbnê Cafer û ‘Ebdullah Îbnê Ebî Ewfa û sehabiyê serekê ê tarîqan bi muttefiqî xebere danê ke “Deve ameyo, seke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî rê seba tehiyyeyê îkramî şiro secdeyî vinderto û tedir qisey kerdo. Û yew çend tarîqan de xebere yena dayene ke “O deve, yew rez de hêrs biyo û biyo koyî; nêverdayo çew nêzdiyê ey bibo, êrîş kerdêne. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam dekewt rez, deve ame, bi îkramî şi secdeyî, het de ixiya. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, hewsar kerd pa. Deveyî Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra va: “Înan ez karûbarê zaf giranan de xebitnaya; nika zî wazenê mi serebirnê. O semed ra ez zî hêrs biya.” Wayîranê deveyî ra va: “Raşt a?” Înan va: “Eya.”2
Hem deveyê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, ke nameyê ey Adba biyo, wefatê Nebewî ra pey kederê ey ra, ne werd, ne zî şimit; heta ke merd. Hem tay îmamê muhîmî, yê sey Ebû Îshaqê Esferanî, xebere danê ke ê deveyî Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî dir yew qissaya muhîm ser o qisey kerdo.3 Hem bi neqla sehîhe, deveyê
