Hedîseyo Diyin: Hedîseyê vergî yo ke bi panc-şeş terîqan kewto hukmê tewaturêk me’newî ke no hedîseyo ecêb, bi zaf terîqan, sehabiyanê namdaran ra ameyo neqilkerdiş. Na cumle ra: Yê sey Ebû Se’îd-el Xudrî, Seleme Îbn-il Eqwa, Îbnê Ebî Weheb, Ebû Hureyre û şiwaneyo (Uhban) ke wayîrê hedîseyêk o, bi zaf rayîran xebere danê ke “Yew vergî, bizan ra yewe tepîşta; şiwaneyî, aya destê vergî ra xelasnaya. Vergî vato: “Ti Homa ra nêtersayî ke to rizqê mi destê mi ra girewt?” Şiwaneyî vato:“Çiyêko ecêb, çi rey vergî qisey kerdo?” Vergî tira vato: “Ecêbiye halê to de ya ke hetê pey nê cayî de yew zat esto ke şima dawetê/silayiya cennetî keno, o pêxember o û şima ey nêşinasnenê!” Nê heme terîqî qiseykerdişî vergî de muttefîq biyayîş reyde, Ebû Hureyre ke wayîrê terîqêk quwetin o, rîwayetê xo de vano ke “Şiwaneyî ey vergî ra vato: “Ez do şêra; labelê kam do bizanê mi miqate bikero?” Vergî vato: “Ez do biewniya.” Şiwaneyî zî şiwaniye dewrî ey vergî kerda û ameyo. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam diyo, îman ardo û agêrayo şiyo. Agêrayîş de o verg, sey şiwaneyî diyo. Zayîat çin bi yo. Ci rê yew bize serebirneno; çunke ci rê ustadiye kerda.1
Yew terîq de reîsanê Qureyşiyan ra Ebû Sufyan û Sefwanî, yew verg diyo ke dayo pey yew xezale taqîbe kerda; wexto ke xezale kewta Heremê Şerîfi, verg agêrayo, dima ecêb de mendê. Vergî qisey kerdî, Rîsaletê Ehmediye xebere daya. Ebû Sufyanî Sefwan ra vato ke “Ma nê hedîseyî çewî ra nêvajî; ez tersena ke Mekke yewrayi
