yew tulûma/meşka çermine pê awe pirr kerda û pif kerdo fekê aye û dua kerda. Girêdaya û daya destê sehabiyan wina vato: “Fekê aye meakê! Tena gama şima destmaj girewt akê.” Ê şiyê, wexto ke do destmaj bigîrî, fekê aye akerdo. Vînenê ke heta ver fekî yew şito xalis û fekê aye ser de zî qaymax/to esto.1
Ha yo, nê panc cuz’an, tay îmamê namdarî û tay zî îmamê muhîmî neqil kenê. Nê û yê ke tiya de nêameyê neqilkerdiş pêro piya, teheqûqê yew Mûcîzeyê mutleq yê sey tewaturê me’newî nawnenê.
Nimûneyo Heştin: Nimûne û cuz’iyatê ê bizanê bêşit û estewrî ke bi mesh û duaya Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, gama ey, o destê xoyo mubarek temasê înan kerdo û dua kerda û ê bizî biyê şîtin û hem zî şitê înan gelek zêdiyayo, zaf ê. Ma sey nimûneyî, înan ra tena behsê hîrê-çar mîsalanê vengdaye û qet’iyan kenê.
Yê yewin: Heme kitabê mûteber yê ehlê siyerî xebere danê ke gama Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, Ebû Bekirê Siddîqî reyde hîcret/koç kerdêne, ameyî keyeyê Umm-u Me’bede ke tira Etîket Bint-il Huzeiyye vajiyayêne. Yew biza zaf şehetiyaya/zeîfe û estewrine wêra de estbiye. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, Umm-u Me’bed rê ferman kerd: “Naye de şit çin o?” Umm-u Me’bede vato ke: “Wicûdê naye de gonî çin a; do senî şit bida?” Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam, şiyo, destê xo dayo paşta aye ro, guhanê/çijeyê aye zî mesih kerdî, dua kerda; dima vato: “Firaq biyarê, bidoşê/çirkê.” Înan aye dote. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, Ebû Bekirê Siddîqî reyde şimit, dima şarê ey keyeyî zî heta ke mird biyê şimit. A bize biya quwetine, wina zî mubareke menda.1
