dima ke ê fêkî bidî ti do çewres oqiye (yew oqiye 126 giram o) zerd bidî û azad bibî.” Ame hetê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî û halê xo beyan kerd. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, bi destê xo, nor-dorê Medîne de, hîrê sey leyekî ronayî. Tena tira yewe, yewnayî ronaye. Miyanî a serre de, heme leyekê ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ê ronaybî, fêkî day. Tena a leyeka ke yewnayî ronaybî fêkî nêda. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, aye vete; newe ra ronaye. Aye zî fêkî daye. Hem aliya fekê xo, bi yew zerdo ke hendayê yew hakê kerge bi ra sawit, dua kerde; da Selmanî. Va: “Şo bide Yahûdiyan.” Selmanê Farisî şi û o zerd ra çewres okiye da înan. O zerdo ke hendayê hakê kerge bi, sey verî baqî mend.1 Ha yo, no hedîse hedîseyêko tewr muhîm yê mûcîzekariya serguzeştê heyatê Hezretî Selmanê Pakî yo. Îmamanê mûteber û mewsûkan xebere daya.
Yê Hîrêyin: Yew Sehabiya ke nameyê aye Umm-u Malîk a, yew tulumo ke tira “Ukke” vajiyayêne ra, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî rê rûn diyariye kerdêne. Yew rey Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, ci rê dua kerda û ukke dayo ci; ferman kerdo ke: “Ê veng mekê û mepiloznê.” Umm-u Malîke, ukke girewto. Çi wext ke gedeyanê aye rûn biwaştêne, bi bereketê duaya Nebewî, înan ukkeyî de rûn diyêne. Gelek wext wina dewam kerd. Dima pilozna, bereket biriya.2
Nimûneyo Hewtin: Zaf hedîseyê awe ke Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, înan ser o dua kerda û bi temasê
