de yew dêso muhkem ameyo viraştene, no hawa binê erdî de setare biyo.1
Yê Hîrêyin: Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam, diyêne ke merdimêk, pê destê xo yê çepî, werd werdêne. Ferman kerdo vato: úÙј EıñÛÜ’ñâıÅÛ
“Pê destê xo yê raştî biwere.”Ey merdimî vato: ºÛ ¿Û^˜LÛk’ñrÙ
“Ez bi destê xoyê raştî nêeşkena (biwera).” Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, vato: ºÛ ¿^˜LÛkÛq˜MÛ
û zewte daya. “Ti do nêeşkî hewanî.” Ha yo tira pey hinî qet nêeşkayo destê xoyê raştî hewano.2
Nimûneyo Şeşin: Ma do yew-çend hedîseyê ke gelek xarîqayî, ke hem bi dua û hem bi temasê Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî vejiyayê orte û êdî kewtê herinda qet’iyiye, beyan bikerî:
Yê yewin: Çende muyê porê/gijikê xo dayî Xalid Îbnê Welîdî (Seyfullahî) û nusretê ey rê dua kerda. Hezretê Xalidî, ê çende muyê gijikî, kelawa xo de muhefeze kerdê. Ha yo qandê hurmetê ey porî û aye dua, kewtibiyo kamcîn herbî, muheqeq bi muzefferiye vejiyayo.3
Yê diyin: Selmanê Farisî, verê cû koleyê Yahûdiyan biyo. Efendiyanê ey, seba azadbiyayîşê ey, zaf çiy waştî. Va “Ti do hîrê sey leyekanê xurmeyan darînî,