Hem semedê Hezretê Fatma dua kerda:  ¿ÛÇɈ’åÙáÛˆ ºÛ KÙRıqÛ˜ÛÛåÛA

 Yanî “Derdê veyşaniye mede aye.” Hezretê Fatma vana ke “A dua ra pey, mi derdê veyşaniye nêdî.”¹

Hem Tufeyl Îbnê ‘Emr, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra yew mûcîze waşt ke bero binawno qewmê xo. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî vato: ² ¿ÛÇɈ’åÙáÛˆ àÛÛèıˆıÕ˜ ÇÛçÙ

 Bêntareyê her di çimanê ey de nurêk vejiyayo. Dima neqlê sereyê çuweyê ey biyo. Pê ney zî bi nameyê “Zinnur”î namûveng dayo.³ Ha yo, nê hedîseyî, hedîseyanê meşhûran ra yê ke kewtê dereceyê qet’iyiye.

Hem Ebû Hureyre, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî rê şekwa kerdo ke “Vîrrakerdiş, biyo belayê sereyê mi.” Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, ferman kerdo, şeklê destmale de yew çî akerdo. Dima pê çengê xoyê mubarekî, seke xeybî ra tay çiyan bigîro, wina çengê xo veng kerdo wêra. Di-hîrê rey wina kerdo û Ebû Hureyreyî ra vato: “Nika destmale pêserke.” Pêser kerda. Bi sirrê me’newî yê duaya Nebewî, Ebû Hureyre sond waneno ke “Ey ra pey êdî mi qet çiyêk xo vîr a nêkerd.”⁴

Ha yo, nê hedîseyî, hedîseyanê binamûvengan ra yê.