1¿ÛÇɈ’åÙáÛˆ ¿Ûpı]Ûˆ ¿˜ºı^˜ëÛİÛ EıqÙÜÛ\ıE˜äı ¿Ç˜XÛkˆÎÛAƒı ¿Û‡˜EıqÛܘ\ı ‡¿E˜äı ¿Ç˜åıbÛAİı
Yew-di rojan ra pey, Hezretê ‘Umer Îbnul-Xettab ame îmanî û bi wesîleyê îlan û ‘ezîzkerdişê Îslamî. Unwano berz yê “Farûq”î girewt.2
Nimûneyo Hîrêyin: Tay sehabiyanê vîjnayeyan rê, seba meqsedanê ciya ciyayan dua kerda. Duaya Ey, bi hawayêko wina nuranî qebul biya ke o kerametê dua, vejiyayo dereceyê mûcîzeyî. Ezcumle, sere de Buxarî û Muslîm xebere danê ke Îbnê ‘Ebbasî rê wina dua kerda:
3 ¿ÛÇɈ’åÙáÛˆ vÛ}ˆıÎå˜ÎçÙ v’ò ¿ÇZ’ˆïäı ‡ÛpÛɈÎıܘçÙ ¿ÇLˆÎÛB˜‡’ïÑÛ
Duaya ey wina meqbul biya ke Îbnê ‘Ebbasî unwanê zîşan ê “Tercumanê Quran” û rûtbeyo berz yê “Hebr-ul Umme” yanî “Alimê Ummetî” qezenc kerdo. Hetta wexto ke hima zaf ciwan biyo, Hezretî ‘Umer, o girewtêne meclîsê alim û qedîmanê sehabiyan.4
Hem sere de Îmamê Buxarî, ehlê kitabê sehîhan xebere danê ke Dayika Enesî, Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî ra waşto ke: “Seba ewlad û malê Enesî, ke xizmetkarê to yo, bi bereket dua bike.” Ey zî dua kerda, vato: