Persêk: Yeno vatiş ke ti zaf çiyan ra mutewatir vanî. Hal no yo ke, ma zafê înan newe eşnawenê. Çiyêko mutewatir, wina mûnîk/nimite nêmaneno?
Cewabê ey: Hetê alimanê şerî’etî de, zaf çiyê mutewatir û eşkerayî estê ke oyo ke înan ra niyo, goreyî ey mechûl o. Hetê ehlê hedîsî de zî zaf mutewatirî estê, hetê yê bînan de, nêbenê ehedî zî û sey nînan… Ehlê îxtîsasî yê her fennî goreyê ey fennî eşkerayiyan û teoriyanê ey beyan kenê. Hemeyê şarî zî, baweriya xo bi ê ehlê îxtîsasê ey fennî ano, teslîm beno yan zî dekeweno miyan, vîneno. Nika hedîseyê ke yan heqîqî mutewatir yan me’newî mutewatir yan hukmê tewaturî de qet’iyiye îfade kenê û ma ê xebere dayî, hem ehlê hedîsî, hem ehlê şerî’etî, hem ehlê usûlê dînî, hem zafaneyê tebeqeyanê aliman de, hukmê ey wina nawnayo. Gama awamî ke xefletî de yê yan zî nezanî ke çimê xo gênê, eke nêzanibî, qebhet aîdê înan o.
Nimûneyo Pancin: Îmamê Bexawî, bi texrîc û teshîhê xo xebere dano ke: Xezweyê Hendekî de, linga ‘Elî Îbnê Hekemî, pê derba kafiran şikiyaye. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselamî, mesih kerde; eynî deqîqa de wina şîfa dî ke estora xo ra peya nêbi/nêame war.1
Nimûneyo Şeşin: Sere de Îmamê Beyheqî, ehlê hedîsî xebere danê ke Îmamê ‘Elî zaf nêweş bi. Dejê nêweşiye ra, xo bi xo dua kerdêne û nalaynê. Resûlê Ekrem ‘eleyhîsselatu wesselam ame, va: 2¿ÛÇɈ’åÙáˆÛ ¿a˜wıÎçı
û pê linga xo Hezretî ‘Elî nusk da, “Warde!” Nişka ra şîfa dî. Îmamê ‘Elî vano ke “Aye ra pey, hinî mi aye nêweşiye qet nêdiye.”1
