La merdimo diyin zî, embazanê ey ra neway û new tiya ra şiyî. Înan ra tayn mehf biyî, taynî zî debiyî yew ca ke ne vîniyênî ne vînenî. Vano qey perîşan biyî şiyî. No merdimo bêçare zî herinda heme dostan wazeno tiya d’ tena yew meyman reyra sebr biko, teselî vîno. Wazeno ke ey reyra heme derd û kulê dûrkewtişê embazan xo vîrî ra biko.

   Hey nefs! Verê Hebîbullah, heme dostê to dokinarê tirbe de yî. Yew-di ke tiya de mendeyî ê zî şonî. Merg ra meweqifi, tirb ra metersi, sereyê xo metadi. Sey camêrdan tirb ra biewni, goş ser ni, çi wazena? Sey camêrdan riyê mergî ra bihuwi; bew çi wazeno. Eman xafîl mebi, sey merdimo diyin mebi!

   Hey nefsê mi! mevaji: “Zeman vuriyayo, dewr bediliyayo, her kes dinya ro xejilyayo, aşiqê heyatê biyo, derdê debare reyra serxoş biyo.” Çunke merg nêbediliyêno. Cêserkewtiş nêvuriyêno nêbeno mendişo daîm. Eczê însanî, feqîriya însanî nêvuriyêna, vêşî bena. Raywaniya însanî nêbirêna, leze bena.

   Hem mevaji “Ez zî sey her kesî ya.” Çunke her kes heta berê tirbi to rê embaziye keno. O zerrhonikiya ke ti vanî her kes zirar de embazê min o, wetê tirbi de tu pere nêkena.

   Hem xo sereverradaye mehesibni! Çunke, na meymanxaneyê dinya de, eke ti pê vînayîşêko zanaye bewnî, ti qet çiyêk bê nîzam û bê amac nêvînenî. Senî ti besekenî bê amac û bê nîzam bimanî? Nê qewimiyayîşê ke kaînat de benî, her yew sey erdlerzî yî, kay û îşîkê/cîcîkê rastameyîşî niyî.

   Mesela: Ti vînenî yewbînan sero, yewbînan miyan de qolê/paçî gelek muntezamî û gelek neqşînî ke tewir-tewir vaş û heywanan ra riyê 'erd pira girewteyo, sere ra heta bin, amac û hîkmetan ra bar biyaye yo, û ti zanî ke dinya semedê meqsedanê xişnan, miyanê întîzamêko xişn de sey mewlewiyo sermest çerixîna/tadîna