XATîME

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

وَما الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُورِ

(Sereyo xafîl rê yew kuni û dersêk îbretî yo.)

   Hey nefsê mino ke dekweno xefletî, na cuyi şîrin vîneno, axîretî xo vîrî keno, na dinya rê beno mişterî!

   Ti zanî, ti haway çi yî? Haway eleyle. Seydwanî vînena, nêşna bifiro; sereyê xo dekena miyanê qumî; ke seyddar aye nêvîno, leşa aye xurt û xişn teber ra ya. Seydwan aye vîneno. Labelê a, miyanê qumî de çimê xo digînayî, nêvînena. Hey nefs! Na temsîle ra biewni, bivîni. Senî tena dinya ra ewniyayîş; lezzetêko rûmetin vurîneno keno elemêko ‘ezîm:

   Ma vajî na dewe de (yanî Barla de) di merdimî benî. Înan ra yew, merdimanê ey ra neway û new kesî şiyî Istanbul, zerrweşiya ciwiyênî. O tukûtena tiya de mendo. O zî go şîro uca. Coke ra no merdim aşiqê Istanbul o, uca fikirêno, wazeno bireso embazan. Çi wext tera bivajiyo “şo uca” şadbeye û bi huwî şono.