Madem rastiye winî ya, eke hêşê to est o, hetê îbadetî ra ewro tena bifikiri. Vaji: “Ez yew saetê nê rojê xo xizmetêko muhîm, giranbuha, bêzehmet û weş û delal rê serf kena” a game nê ecizbiyayîşê toyo cal go bivuriyo xeyretêko şîrin.

   Eya hey nefsê mino xulqteng! Ti hîrê sebran reyra wezîfedar î: Yew ser îbadetî de sebirkerdiş o. Yew zî vera guneyan sebirkerdiş o. O bîn vera belayan sebirkerdiş o. 

   Eke aqilê to bibo, no heqîqeto ke temsîlê no hêşyarkerdişo hîrên (hêrin) de aseno, xo rê biki rehber. Bi camêrdiye “Ya Sebir” vaji, hîrê heme sebran fîni miyanpolanê xo. Sebro ke Heq Taela dayo to eke ti rayîro çewt de vila nêkerî qîmê heme zehmet û belayan keno” Û o qewet reyra xo ver bidi”

   Îqazo Çarin:

   Hey nefsê mino sersem! Gelo no wezîfeyê îbadetî beyhude yo? Cey erjê ey kemî yo ke to ecizneno? Halbukî yew merdim çend quruşan bido to yan zî to bitersno, eşkeno to heta şandî bişuxulno. Ti go bê eciz bişuxulî. O nimajo ke no meymanxaneyê  dinya de wer û dewlemendiya qelbê to yo, tirbi de, ke ti kenî dekewî, êm û roşnayî yo, mehkemeya to ya mehşerî de bêşik sened û azadiya to yo, ser pirdê Siratî de, ke ti biwazî-nêwazî ti go ser ro şîrî, roşnayî û buraq o eceb beyhude yo yan zî erjê ey kemî yo?

   Eke yew merdim yadîgarêk sey se poxnotî to rê pêşkeş bikero, se rojî to şuxulneno, beno ke soz û vatişê xo ra bitadiyo zî, ti o merdimî ra bawer kenî û bê eciz zî şuxulînî.

   Eceb, keso ke ey rê soz û vatişê xo ser nêvindertiş mumkin nêbo, erjêk sey Cennetî, xelatêk sey zerrweşiya ebedî to rê wad bikero û to zemanêko kilm de, waziyeto zaf weş de bişuxulno, ti zî hîzmet nêkerî yan zî bêzerrî sey suxre eciziye bekerî, ti bi na xebata xoya nême, wadê ey bawer nêkerî û xelata ey kemî vînî û pê yarî bikerî, na game qey ti nêfikirênî ke ti misteheqê cezayêka xişn, misteheqê ezabêko dehşetdar benî?